Καθημερινῶς.
Ἄς ξεκινήσουμε μὲ τὸ νὰ τοποθετήσουμε τὰ ἔπιπλά μας σὲ ἄλλες θέσεις.
Ἄς ἐπιτρέψουμε στοὺς ἑαυτούς μας λίγες....
περισσότερες στιγμὲς στὸ φῶς
…
Ἄς χαμογελάσουμε στὸν καθρέπτη μας, ἔτσι, γιατὶ τὸ ἀξίζουμε…
Ἄς ποῦμε καλημέρα στὸν στριφνὸ γείτονα…
Ἄς χαλαρώσουμε μὲ ἕναν περίπατο…
Ἄς χαϊδέψουμε τὸ χέρι τοῦ συντρόφου μας…
Μικρὲς ἀλλαγὲς στὶς συνήθειές μας, καθημερινῶς, δηλώνουν πὼς μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τὶς ῥουτῖνες μας καὶ νὰ τὶς ἐκμηδενίσουμε. Ἡ κάθε ἀλλαγὴ πρέπει νὰ εἶναι μικρή, γιὰ νὰ μὴν μᾶς ἀναστατώνῃ, ἀλλὰ τόση, ὥςτὲ νὰ μᾶς εὐχαριστῇ. Κι ὅλες αὐτὲς πρέπει νὰ τὶς κάνουμε ἐπεὶ δὴ τὸ θέλουμε κι ὄχι ἐπεὶ δὴ μᾶς τὸ ἐπιβάλλουν οἱ ἐξωτερικὲς συνθῆκες.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι ἀνοικτὸς στὶς ἀλλαγὲς εἶναι αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ προσαρμοστῇ εὐκολότερα σὲ κάθε ἀναποδιά… Εἶναι κι αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίσῃ ψύχραιμα τὶς δυσκολίες καὶ νὰ βγῇ νικητής.
Τί θέλουμε λοιπόν γιά τούς ἑαυτούς μας;
