Την ώρα που Μικρές Κυκλάδες και Δωδεκάνησα μαστίζονται από τη λειψυδρία με αποτέλεσμα να απαιτείται η συνδρομή του Πολεμικού Ναυτικού για μεταφορά νερού, το Δημόσιο άφησε στο έλεος του θεού την πρωτοποριακή, ελληνικής τεχνολογίας μονάδα αφαλάτωσης που λειτουργούσε στην Ηρακλειά.
Πρόκειται για την πλωτή μονάδα αφαλάτωσης Υδριάδα που εγκαταστάθηκε στο νησί το 2007, κόστισε 2,8 εκατ. Ευρώ, έχει τη δυνατότητα παραγωγής 70 κυβικών νερού την ημέρα.
Όπως μεταδίδει ο Σκάι, πλέον το έργο εγκαταλείφθηκε από τους αρμόδιους φορείς και η επιστημονική ομάδα σχεδιάζει τη μεταφορά της μονάδας σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής και του Περσικού Κόλπου.
—Η Υδριάδα
Η μονάδα – στην οποία δόθηκε το επηρεασμένο από την ελληνική Μυθολογία όνομα Υδριάδα- σχεδιάστηκε από Έλληνες επιστήμονες και κατασκευάστηκε από ελληνικά χέρια.
Στη δημιουργία της συνεργάστηκαν – με συντονιστή της κοινοπραξίας το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και επικεφαλής τον καθηγητή στο τμήμα Ναυτιλίας & Επιχειρηματικών Υπηρεσιών, Νικήτα Νικητάκο- πολλοί φορείς τόσο από τον ιδιωτικό, όσο και από το δημόσιο τομέα, οι οποίοι διέθεσαν δεκάδες επιστήμονες και τεχνικούς με εκτεταμένη εμπειρία σε ευρύ διεπιστημονικό πεδίο: μελέτες, αυτοματισμούς, αντίστροφη όσμωση, ναυτικές κατασκευές κλπ. με την ενεργό συμπαράσταση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το έργο, που συμπεριελάμβανε την κατασκευή και πιλοτική λειτουργία της πρώτης τέτοιας μονάδας, εντάχθηκε στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανταγωνιστικότητα του υπουργείου Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του Συντονισμένου Προγράμματος Φυσικό Περιβάλλον & Βιώσιμη Ανάπτυξη, και συγχρηματοδοτήθηκε από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους, αλλά και από ιδιωτικά (κατά ποσοστό 40%) κεφάλαια.
Ο συνολικός προϋπολογισμός γι’ αυτή την πρώτη μονάδα έφτασε τα 2,8 εκατ. €, όμως, το κόστος για τις επόμενες αντίστοιχες υπολογίζεται ότι δεν πρόκειται να ξεπεράσει τα 700.000 €.
Όμως, όσο πρωτότυπη κι αν ήταν η ιδέα, άλλο τόσο δύσκολη αποδείχθηκε η υλοποίησή της, καθώς έπρεπε να δοθούν καινοτόμες λύσεις σε πολλά προβλήματα και να ξεπεραστούν ουκ ολίγα προβλήματα.
—Τεχνολογίες, ΑΠΕ και προκλήσεις
Η πλωτή κατασκευή με την ενσωματωμένη ανεμογεννήτρια (που όμοιά της δεν είχε ξαναγίνει ως σήμερα, γι’ αυτό χρειάστηκε να ξεπεραστούν και κάποια νομικής φύσεως θέματα), έπρεπε να σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε τα αρκετά μποφόρ του Αιγαίου να μην επηρεάζουν τη λειτουργία της.
Η πλωτή κατασκευή αποτελείται από τέσσερις περιφερειακούς κυλινδρικούς πλωτήρες και έναν κεντρικό «άξονα», στους τρεις ορόφους του οποίου είναι εγκατεστημένα το «εργοστάσιο» αφαλάτωσης, το κέντρο ελέγχου του συστήματος και η δεξαμενή αποθήκευσης του πόσιμου νερού.
Οι προκλήσεις ήταν να σχεδιαστεί μια στιβαρή κατασκευή, να λυθούν τα προβλήματα της σύζευξης του πλωτού με την ανεμογεννήτρια, να αντιμετωπιστεί με επιτυχία το πρόβλημα της μεταβλητής ισχύος (ώστε η μεταβαλλόμενη ταχύτητα του ανέμου να μην επηρεάζει την απόδοση), να αξιοποιηθούν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (αιολική και ηλιακή, με φωτοβολταϊκά συστήματα) και να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία της αντίστροφης όσμωσης με τέτοιο τρόπο, ώστε να μειωθούν τα φαινόμενα των επικαθήσεων στις μεμβράνες αφαλάτωσης, να επιτευχθεί υψηλός βαθμός απόδοσης (η συγκεκριμένη μονάδα μπορεί να αποδώσει περίπου 70 κυβικά νερό την ημέρα – αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες περίπου 300 ατόμων) και να μη χρησιμοποιηθεί κάποιας μορφής χημική επεξεργασία, η οποία θα διόγκωνε το κόστος συντήρησης.
—Από τη σχεδίαση στην υλοποίηση
Όλα αυτά, τελικά, επιτεύχθηκαν. Η πιλοτική μονάδα κατασκευάστηκε, ρυμουλκήθηκε και αγκυροβόλησε το καλοκαίρι του 2007 στην Ηρακλειά. Η δοκιμαστική της λειτουργία, κατά την οποία ελέγχθηκαν όλα τα συστήματα σε πραγματικές συνθήκες και έγιναν οι αναγκαίες διορθώσεις, ολοκληρώθηκε με επιτυχία.
Η αρχική ιδέα εξελίχθηκε ακόμα περισσότερο και το τελικό αποτέλεσμα συγκεντρώνει πλέον πολλά και σημαντικά καινοτόμα χαρακτηριστικά.
Σχηματική παράσταση των συστημάτων της πλωτής μονάδας αφαλάτωσης και της μεταξύ τους διασύνδεσης.
Καταρχάς, η μονάδα είναι ενεργειακά αυτόνομη και δεν είναι απαραίτητη η σύνδεσή της με το δίκτυο της ΔΕΗ. Διαθέτει, επίσης, σύστημα αυτόματου ελέγχου, μέσω GPRS, για την παρακολούθηση και τον τηλεχειρισμό της, άρα δεν χρειάζεται την παρουσία κάποιου ατόμου για τη λειτουργία της, εκτός ίσως από ένα φύλακα (για τον φόβο των Ιουδαίων, καθώς τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι σημαντικά…).
Mάλιστα, ο αυτόματος έλεγχος επεκτείνεται ακόμα και στην ποιότητα του νερού, το οποίο διατίθεται στην κατανάλωση, κάτι που δεν γίνεται σε μεγάλο βαθμό σήμερα. Τέλος, το φωτοβολταϊκό σύστημα με το οποίο είναι εφοδιασμένη η μονάδα, μπορεί να τροφοδοτήσει ως εναλλακτική πηγή τα συστήματα ελέγχου/τηλεχειρισμού, σε περίπτωση κατά την οποία υπάρξει πρόβλημα με την ανεμογεννήτρια.
Όντας πλωτή και εύκολα μετακινούμενη (χάρη στην τεχνογνωσία που αποκτήθηκε κατά το πρώτο επιτυχές ταξίδι, από την Ελευσίνα στην Ηρακλειά), μια τέτοια μονάδα μπορεί να κατασκευαστεί στο ίδιο ή σε ακόμα μεγαλύτερο μέγεθος στο ναυπηγείο και να ταξιδέψει στον τελικό ή πρόσκαιρο προορισμό της, δίνοντας γρήγορα λύση σ’ όποιο πρόβλημα παρουσιαστεί.
Μάλιστα, το έργο είχε υποβληθεί από ελληνικής πλευράς ως υποψήφιο για τον ευρωπαϊκό θεσμό Regio Stars, που βραβεύει από το Μάρτιο του 2008 τις καλές και καινοτόμες πρακτικές για την περιφερειακή ανάπτυξη.
Παρόλα τα πλεονεκτήματα της εν λόγω τεχνολογίας, οι Έλληνες δημόσιοι λειτουργοί αποδεικνύουν για ακόμα μία φορά την ανικανότητά τους -αν δεν πρόκειται για άλλα κίνητρα που οδήγησαν στον παροπλισμό της μονάδας.
Κάτοικοι του νησιού καταγγέλλουν ότι η Υδριάδα αφέθηκε να σκουριάσει για να εξυπηρετηθούν οι ιδιώτες που μεταφέρουν νερό στα νησιά.
Πηγή
Πρόκειται για την πλωτή μονάδα αφαλάτωσης Υδριάδα που εγκαταστάθηκε στο νησί το 2007, κόστισε 2,8 εκατ. Ευρώ, έχει τη δυνατότητα παραγωγής 70 κυβικών νερού την ημέρα.
Όπως μεταδίδει ο Σκάι, πλέον το έργο εγκαταλείφθηκε από τους αρμόδιους φορείς και η επιστημονική ομάδα σχεδιάζει τη μεταφορά της μονάδας σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής και του Περσικού Κόλπου.
—Η Υδριάδα
Η μονάδα – στην οποία δόθηκε το επηρεασμένο από την ελληνική Μυθολογία όνομα Υδριάδα- σχεδιάστηκε από Έλληνες επιστήμονες και κατασκευάστηκε από ελληνικά χέρια.
Στη δημιουργία της συνεργάστηκαν – με συντονιστή της κοινοπραξίας το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και επικεφαλής τον καθηγητή στο τμήμα Ναυτιλίας & Επιχειρηματικών Υπηρεσιών, Νικήτα Νικητάκο- πολλοί φορείς τόσο από τον ιδιωτικό, όσο και από το δημόσιο τομέα, οι οποίοι διέθεσαν δεκάδες επιστήμονες και τεχνικούς με εκτεταμένη εμπειρία σε ευρύ διεπιστημονικό πεδίο: μελέτες, αυτοματισμούς, αντίστροφη όσμωση, ναυτικές κατασκευές κλπ. με την ενεργό συμπαράσταση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το έργο, που συμπεριελάμβανε την κατασκευή και πιλοτική λειτουργία της πρώτης τέτοιας μονάδας, εντάχθηκε στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανταγωνιστικότητα του υπουργείου Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του Συντονισμένου Προγράμματος Φυσικό Περιβάλλον & Βιώσιμη Ανάπτυξη, και συγχρηματοδοτήθηκε από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους, αλλά και από ιδιωτικά (κατά ποσοστό 40%) κεφάλαια.
Ο συνολικός προϋπολογισμός γι’ αυτή την πρώτη μονάδα έφτασε τα 2,8 εκατ. €, όμως, το κόστος για τις επόμενες αντίστοιχες υπολογίζεται ότι δεν πρόκειται να ξεπεράσει τα 700.000 €.
Όμως, όσο πρωτότυπη κι αν ήταν η ιδέα, άλλο τόσο δύσκολη αποδείχθηκε η υλοποίησή της, καθώς έπρεπε να δοθούν καινοτόμες λύσεις σε πολλά προβλήματα και να ξεπεραστούν ουκ ολίγα προβλήματα.
—Τεχνολογίες, ΑΠΕ και προκλήσεις
Η πλωτή κατασκευή με την ενσωματωμένη ανεμογεννήτρια (που όμοιά της δεν είχε ξαναγίνει ως σήμερα, γι’ αυτό χρειάστηκε να ξεπεραστούν και κάποια νομικής φύσεως θέματα), έπρεπε να σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε τα αρκετά μποφόρ του Αιγαίου να μην επηρεάζουν τη λειτουργία της.
Η πλωτή κατασκευή αποτελείται από τέσσερις περιφερειακούς κυλινδρικούς πλωτήρες και έναν κεντρικό «άξονα», στους τρεις ορόφους του οποίου είναι εγκατεστημένα το «εργοστάσιο» αφαλάτωσης, το κέντρο ελέγχου του συστήματος και η δεξαμενή αποθήκευσης του πόσιμου νερού.
Οι προκλήσεις ήταν να σχεδιαστεί μια στιβαρή κατασκευή, να λυθούν τα προβλήματα της σύζευξης του πλωτού με την ανεμογεννήτρια, να αντιμετωπιστεί με επιτυχία το πρόβλημα της μεταβλητής ισχύος (ώστε η μεταβαλλόμενη ταχύτητα του ανέμου να μην επηρεάζει την απόδοση), να αξιοποιηθούν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (αιολική και ηλιακή, με φωτοβολταϊκά συστήματα) και να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία της αντίστροφης όσμωσης με τέτοιο τρόπο, ώστε να μειωθούν τα φαινόμενα των επικαθήσεων στις μεμβράνες αφαλάτωσης, να επιτευχθεί υψηλός βαθμός απόδοσης (η συγκεκριμένη μονάδα μπορεί να αποδώσει περίπου 70 κυβικά νερό την ημέρα – αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες περίπου 300 ατόμων) και να μη χρησιμοποιηθεί κάποιας μορφής χημική επεξεργασία, η οποία θα διόγκωνε το κόστος συντήρησης.
—Από τη σχεδίαση στην υλοποίηση
Όλα αυτά, τελικά, επιτεύχθηκαν. Η πιλοτική μονάδα κατασκευάστηκε, ρυμουλκήθηκε και αγκυροβόλησε το καλοκαίρι του 2007 στην Ηρακλειά. Η δοκιμαστική της λειτουργία, κατά την οποία ελέγχθηκαν όλα τα συστήματα σε πραγματικές συνθήκες και έγιναν οι αναγκαίες διορθώσεις, ολοκληρώθηκε με επιτυχία.
Η αρχική ιδέα εξελίχθηκε ακόμα περισσότερο και το τελικό αποτέλεσμα συγκεντρώνει πλέον πολλά και σημαντικά καινοτόμα χαρακτηριστικά.
Σχηματική παράσταση των συστημάτων της πλωτής μονάδας αφαλάτωσης και της μεταξύ τους διασύνδεσης.
Καταρχάς, η μονάδα είναι ενεργειακά αυτόνομη και δεν είναι απαραίτητη η σύνδεσή της με το δίκτυο της ΔΕΗ. Διαθέτει, επίσης, σύστημα αυτόματου ελέγχου, μέσω GPRS, για την παρακολούθηση και τον τηλεχειρισμό της, άρα δεν χρειάζεται την παρουσία κάποιου ατόμου για τη λειτουργία της, εκτός ίσως από ένα φύλακα (για τον φόβο των Ιουδαίων, καθώς τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι σημαντικά…).
Mάλιστα, ο αυτόματος έλεγχος επεκτείνεται ακόμα και στην ποιότητα του νερού, το οποίο διατίθεται στην κατανάλωση, κάτι που δεν γίνεται σε μεγάλο βαθμό σήμερα. Τέλος, το φωτοβολταϊκό σύστημα με το οποίο είναι εφοδιασμένη η μονάδα, μπορεί να τροφοδοτήσει ως εναλλακτική πηγή τα συστήματα ελέγχου/τηλεχειρισμού, σε περίπτωση κατά την οποία υπάρξει πρόβλημα με την ανεμογεννήτρια.
Όντας πλωτή και εύκολα μετακινούμενη (χάρη στην τεχνογνωσία που αποκτήθηκε κατά το πρώτο επιτυχές ταξίδι, από την Ελευσίνα στην Ηρακλειά), μια τέτοια μονάδα μπορεί να κατασκευαστεί στο ίδιο ή σε ακόμα μεγαλύτερο μέγεθος στο ναυπηγείο και να ταξιδέψει στον τελικό ή πρόσκαιρο προορισμό της, δίνοντας γρήγορα λύση σ’ όποιο πρόβλημα παρουσιαστεί.
Μάλιστα, το έργο είχε υποβληθεί από ελληνικής πλευράς ως υποψήφιο για τον ευρωπαϊκό θεσμό Regio Stars, που βραβεύει από το Μάρτιο του 2008 τις καλές και καινοτόμες πρακτικές για την περιφερειακή ανάπτυξη.
Παρόλα τα πλεονεκτήματα της εν λόγω τεχνολογίας, οι Έλληνες δημόσιοι λειτουργοί αποδεικνύουν για ακόμα μία φορά την ανικανότητά τους -αν δεν πρόκειται για άλλα κίνητρα που οδήγησαν στον παροπλισμό της μονάδας.
Κάτοικοι του νησιού καταγγέλλουν ότι η Υδριάδα αφέθηκε να σκουριάσει για να εξυπηρετηθούν οι ιδιώτες που μεταφέρουν νερό στα νησιά.
Πηγή
