βράχια και η επιφάνειά του είναι αρκετά σταθερή ώστε να μπορεί κανείς να περπατήσει πάνω της. Η φωτογραφία που έλαβε στις 26 Σεπτεμβρίου ένας από τους δορυφόρους του γαλλικού συστήματος γεωσκόπησης Pléiades δείχνει ότι το νησί είναι σχεδόν κυκλικό -και δεν έχει σχήμα ημισελήνου όπως είχε αναφερθεί αρχικά- με διάμετρο γύρω στα 170 μέτρα και επιφάνεια 22,7 στρεμμάτων.
Το Ζαλζάλα Κοχ εμφανίστηκε περίπου 100 μέτρα από τις ακτές της πόλης Γκουαντάρ, αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα από το επίκεντρο του σεισμού της περασμένης Τρίτης. Λόγω της μεγάλης απόστασης, το νησί είναι απίθανο να είναι ένα «ρηξιγενές μέτωπο», δηλαδή μια φέτα εδάφους που ανυψώθηκε κατακόρυφα κατά μήκος ενός ρήγματος. Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι δημιουργήθηκε από ένα «ηφαίστειο λάσπης». Ηφαίστεια που ξερνούν λάσπη αντί για λάβα εμφανίζονται όταν λασπώδη ή αργιλώδη ιζήματα δέχονται πίεση από θερμά αέρια στο υπέδαφος. Στην ίδια περιοχή, εξάλλου, έχουν αναδυθεί ακόμα τρεις παρόμοιες νησίδες από το 1945 έως σήμερα.
Το πλέον διαβόητο ηφαίστειο λάσπης είναι η «Λούσι» που εμφανίστηκε το 2006 στην Ιάβα της Ινδονησίας και έχει καλύψει με λάσπη ολόκληρα χωριά. Η γέννησή του πιθανότατα προκλήθηκε από ερευνητική γεώτρηση φυσικού αερίου. Το σύστημα Pléiades αποτελείται από δύο δορυφόρους γεωσκόπησης για πολιτική και στρατιωτική χρήση. Πρόσβαση στα δεδομένα έχουν η Γαλλία, η Αυστρία, το Βέλγιο και η Ισπανία. Η εικόνα του Ζαλζάλα Κοχ δημοσιοποιήθηκε από την αεροδιαστημική εταιρεία Astrium που κατασκεύασε τους δορυφόρους.
Πηγή
