Τα αυτόνομα ρομπότ -με την ονομασία JEROS (Jellyfish Eliminating Robotic Swarm)- που κινούνται στην επιφάνεια του νερού, χρησιμοποιούν GPS και κάμερα για να εντοπίζουν τις μέδουσες, να τις παγιδεύουν σε βυθισμένα στο νερό δίχτυα που σέρνουν από κάτω τους και, στη συνέχεια, να τις εξολοθρεύουν με τις ειδικές προπέλες τους.
Νοτιοκορεάτες ερευνητές δημιούργησαν ένα «κοπάδι» θαλάσσιων ρομπότ που έχουν εκπαιδευθεί να εξοντώνουν τις μέδουσες, οι οποίες τείνουν να εξελιχθούν σε σοβαρό πρόβλημα παγκοσμίως για τα θαλάσια οικοσυστήματα, τους αλιείς, τους κολυμβητές, καθώς και για τις παράκτιες εγκατατάσεις, μεταξύ των οποίων τα ξενοδοχεία και οι πυρηνικοί σταθμοί.
Τα αυτόνομα ρομπότ -με την ονομασία JEROS (Jellyfish Eliminating Robotic Swarm)- που κινούνται στην επιφάνεια του νερού, χρησιμοποιούν GPS και κάμερα για να εντοπίζουν τις μέδουσες, να τις παγιδεύουν σε βυθισμένα στο νερό δίχτυα που σέρνουν από κάτω τους και, στη συνέχεια, να τις εξολοθρεύουν με τις ειδικές προπέλες τους (το θέαμα που δείχνει το σχετικό βίντεο, σίγουρα δεν είναι κατάλληλο για τους ευαίσθητους).
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κορέας, με επικεφαλής τον καθηγητή Μιούνγκ Χιουν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για εξελιγμένα «έξυπνα» υπολογιστικά συστήματα "Advances in Intelligent Systems and Computing", σύμφωνα με τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Τέλεγκραφ», σχεδίασαν το σύστημα έτσι ώστε να είναι τρεις φορές πιο οικονομικό σε σχέση με το χειροκίνητο μάζεμα των μεδουσών από τις θάλασσες.
Κάθε ρομπότ κινείται στο νερό με ταχύτητα τεσσάρων έως έξι κόμβων (περίπου 4,6 έως επτά μιλίων την ώρα) και εξοντώνει περίπου 400 κιλά μεδουσών, μέσα σε μια ώρα. Οι ερευνητές μάλιστα έχουν καταφέρει -με τον κατάλληλο προγραμματισμό- να συντονίζουν τα ρομπότ, ώστε να κινούνται ως κοπάδι των τριών.
Οι μέδουσες, μεταξύ άλλων, ευθύνονται για τη δραματική μείωση των αλιευτικών αποθεμάτων στους ωκεανούς. Η προτεινόμενη λύση της μαζικής συλλογής των μεδουσών με δίχτυα που σέρνουν μεγάλα πλοία, θεωρείται ακριβή και χρονοβόρα, γι' αυτό οι κορεάτες ερευνητές αναζήτησαν μια ρομποτική εναλλακτική λύση. Μετά τις πρώτες επιτυχείς δοκιμές, τώρα εργάζονται για την περαιτέρω βελτίωση των ρομπότ, ώστε να συνεργάζονται καλύτερα στο «κυνήγι» των μεδουσών και να αντέχουν στα κύματα της θάλασσας.
Ενδεικτικό γεγονός για το μέγεθος της απειλής των μεδουσών είναι ότι προ ημερών ένα παραθαλάσσιο πυρηνικό εργοστάσιο στη νοτιοανατολική Σουηδία, στις ακτές της Βαλτικής Θάλασσας, υποχρεώθηκε να διακόψει τη λειτουργία του, επειδή οι αγωγοί που μεταφέρουν νερό για την ψύξη των τουρμπινών και του αντιδραστήρα του, έφραξαν από τόνους μεδουσών που εισχώρησαν από τα υποθαλάσσια ανοίγματα σε βάθος περίπου 20 μέτρων (αν και δεν πέρασαν τα φίλτρα μέσα στους σωλήνες, οπότε δεν υπήρξε κίνδυνος για πυρηνικό ατύχημα). Ένα παρόμοιο περιστατικό είχε συμβεί στο ίδιο εργοστάσιο το 2005, ενώ το 2006 κάτι ανάλογο είχε συμβεί με το αμερικανικό πυρηνικό αεροπλανοφόρο «Ρόναλντ Ρίγκαν».
Ορισμένοι θαλάσσιοι βιολόγοι προειδοποιούν πως, εξαιτίας και της κλιματικής αλλαγής, δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες στις θάλασσες για την κυριαρχία των μεδουσών. Χώρες όπως η Αυστραλία, όπου ζουν μέδουσες με θανατηφόρο τσίμπημα, έχουν αυξημένους λόγους να ανησυχούν. Πάντως οι περισσότερες μέδουσες, αν και τσιμπούν, δεν αποτελούν απειλή για τη ζωή των ανθρώπων.
Πηγή
