Δεν αποτέλεσαν ποτέ ενιαίο έθνος, με τη μορφή που αυτά διαμορφώθηκαν σταδιακά στη Νότια Ευρώπη, αλλά διέθεταν κοινή γλώσσα, κοινή μυθολογία, συναίσθηση της κοινής καταγωγής αλλά και κοινές τάσεις για εξερευνήσεις και εποικισμό μακρινών εδαφών. Με τα ταξίδια τους προσπαθούσαν να εντοπίσουν και να κατοικήσουν σε μέρη πιο εύφορα από την παγωμένη και άγονη Σκανδιναβία.
Η λεγόμενη "Χρυσή Εποχή" των Βίκινγκς καλύπτει το διάστημα μεταξύ 793 (λεηλασία της Μονής Λίντισφαρν στη Βορειοανατολική Αγγλία) και 1066 (συντριβή των Νορβηγών του Χάραλντ Γ' στο Στάμφορντ Μπριτζ).
Κατάφεραν να εξαπλωθούν σε μία τεράστια έκταση που ξεκινά από τη Ρωσία, περνά από τη σκανδιναβική χερσόνησο και διασχίζει οριζόντια ολόκληρο το Βόρειο Ατλαντικό, από την Αγγλία και τα νησιωτικά συμπλέγματα στα βόρεια της Σκωτίας μέχρι την Ισλανδία, τη Γροιλανδία και τέλος τη Βίνλαντ στο σημερινό ανατολικό Καναδά.
Σαν εξερευνητές, πειρατές, έμποροι, ή μισθοφόροι εμφανίσθηκαν και στο Βυζάντιο, τη Βόρεια Αφρική, την Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία. Όπως προκύπτει από τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις, οι Βίκινγκς ήταν εκείνοι που επισκέφθηκαν την Αμερική, σίγουρα πριν τον Κολόμβο.
