Το 1988 η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε εκφράσει την αντίθεσή της στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού «υπερκράτους». Είκοσι πέντε χρόνια μετά, ο Ντέιβιντ Κάμερον, πολιτικός απόγονος της «σιδηράς κυρίας», αναμένεται να ζητήσει χαλάρωση των σχέσεων με την ΕΕ
Ολα τα βλέμματα είναι στραμμένα στον συντηρητικό Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος το προσεχές διάστημα πρόκειται να εκφωνήσει ομιλία αναλύοντας το όραμά του για μια νέα, «περισσότερο χαλαρή» σχέση ανάμεσα στο Λονδίνο και τις Βρυξέλλες.
Ηταν 1988 όταν η σιδηρά Μάργκαρετ Θάτσερ, μιλώντας από τη βελγική Μπριζ είχε εκφράσει ανοιχτά την αντίθεσή της στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού «υπερκράτους». Είκοσι πέντε χρόνια μετά, ο Κάμερον, πολιτικός απόγονος της Θάτσερ, αναμένεται να κάνει κάτι ανάλογο.
Πιο συγκεκριμένα, υποκύπτοντας στις πιέσεις της ακραία ευρωσκεπτικιστικής πτέρυγας του κόμματός του (η οποία αριθμεί περί τους 40 με 80 από τους συνολικά 303 συντηρητικούς βουλευτές), ο ηγέτης των Τόρις αναμένεται να κηρύξει την ανάγκη μερικής απαγκίστρωσης της Βρετανίας από την ΕΕ, διεκδικώντας περισσότερες ρήτρες εξαίρεσης (opt-outs) σε μέτωπα όπως αυτά της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων, της κοινής αλιευτικής πολιτικής, των εργασιακών κ.ά.
Για θέματα δε όπως η εποπτεία των τραπεζών και ο έλεγχος των εθνικών προϋπολογισμών, ο Βρετανός προφανώς δεν διανοείται καν να κάνει την παραμικρή κουβέντα. Εχει σημασία να τονιστεί πως η εν λόγω ομιλία έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία ο ευρωσκεπτικισμός γνωρίζει νέα άνθηση στη Γηραιά Αλβιώνα.
Γκάλοπ
Ενδεικτικά, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, το 42% των Βρετανών τάσσεται υπέρ της αποχώρησης της χώρας από την ΕΕ, σε αντίθεση με το 36% που ψηφίζει υπέρ της παραμονής της. Με δεδομένα λοιπόν τα παραπάνω, ο Κάμερον παίρνει αποστάσεις από την Ενωμένη Ευρώπη, αφήνοντας μάλιστα ανοιχτό ακόμη και το ενδεχόμενο μελλοντικού δημοψηφίσματος για την έγκριση της όποιας νέας συνθήκης ανάμεσα σε Βρετανία και ΕΕ.
Κάποιοι υποστηρίζουν πως αυτός θέλει να αποτρέψει μια πιθανή διαρροή ψήφων προς το ευρωσκεπτικιστικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας (UKIP) εν όψει των εκλογών του 2015.
ΖΩΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ
Δεν ρισκάρει ρήξη με μία αγορά 500 εκατ. καταναλωτών
Ο Βρετανός πρωθυπουργός μπορεί να επιθυμεί μια «χαλαρότερη» σχέση με τις Βρυξέλλες, αλλά επί της ουσίας δεν θέλει να θέσει σε κίνδυνο τους δεσμούς της Βρετανίας με την ΕΕ (μία αγορά συνολικά 500 εκατ. καταναλωτών), η οποία, άλλωστε, ξεχωρίζει ως ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Βρετανίας καθώς και ως ο μεγαλύτερος ξένος επενδυτής στη χώρα. Από τη μεριά τους, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί κύκλοι της Βρετανίας εκφράζουν ανησυχία για το μέλλον, φοβούμενοι πως μια βρετανική ρήξη με τη μεγαλύτερη ενιαία αγορά της υφηλίου μπορεί να θίξει τα συμφέροντά τους και ενδεχομένως να αποσταθεροποιήσει την εύθραυστη οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου. Τις εν λόγω επιφυλάξεις/ανησυχίες μοιράζονται και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες, κυβερνητικοί εταίροι των Τόρις, καθώς και η βρετανική αντιπολίτευση των Εργατικών. Παράλληλα, ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία και Ολλανδία έχουν κι αυτές, μεταξύ άλλων, εκφραστεί υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ. Συγκεκριμένα, οι Βρυξέλλες φοβούνται πως εάν το Λονδίνο ζητήσει μια ειδική σχέση με την ΕΕ, τότε ίσως ακολουθήσουν κι άλλες χώρες οι οποίες θα σπεύσουν να διεκδικήσουν ρήτρες εξαίρεσης.
ΧΡΟΝΙΚΟ
1946: Ο Τσόρτσιλ ζητά τη δημιουργία «ενός τύπου ηνωμένων πολιτειών της Ευρώπης» από το βήμα του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης.
1961: Η Βρετανία ζητά να γίνει μέλος της ΕΟΚ. Το αίτημά της μπλοκάρεται (το 1963) από τον Γάλλο πρόεδρο Ντε Γκολ.
1973: Η Βρετανία γίνεται τελικώς μέλος της ΕΟΚ.
1975: Πραγματοποιείται στη Βρετανία δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στην ΕΟΚ. Ποσοστό 67,2% ψηφίζει υπέρ της παραμονής.
1979: Δημιουργείται το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ). Η Βρετανία μένει εκτός.
1984: Η Θάτσερ εξασφαλίζει επιστροφές (rebates) από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
1988: Κατά τη διάρκεια ομιλίας της στο Βέλγιο η Θάτσερ τάσσεται κατά της δημιουργίας ενός «υπερκράτους» με κέντρο τις Βρυξέλλες.
1991: Υπογράφεται η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Βρετανία εξαιρείται από τη νομισματική ένωση.
1992: Η κυβέρνηση της Βρετανίας αναγκάζεται να αποσύρει τη στερλίνα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΜΣΙ).
2003: Η Βρετανία αποφασίζει κατά της ένταξής της στην Ευρωζώνη.
2011: Ο Κάμερον ασκεί βέτο στην προτεινόμενη αλλαγή της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης (που προέβλεπε αυστηρότερο έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών από τις Βρυξέλλες). Είναι η πρώτη φορά που η Βρετανία ασκεί βέτο μετά το 1973.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσθέστε το σχόλιό σας!!! Πείτε μας ότι θέλετε!