Ειδικότερα, σε έκθεση της η Επιτροπή Αλιείας του FAO για τη Μεσόγειο τονίζει ότι η υπεραλίευση έχει αυξήσει τον πληθυσμό των μεδουσών, γιατί ελάττωσε τους θηρευτές τους.
«Ως εκ τούτου δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, με τις μέδουσες να τρέφονται με νύμφες ψαριών και μικρά ψάρια, μειώνοντας ακόμα περισσότερο τους πληθυσμούς των ψαριών», τονίζουν οι συντάκτες της μελέτης.
Οι σοβαρές επιπτώσεις του πολλαπλασιασμού των μεδουσών επισημάνθηκαν για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν η μέδουσα Mnemiopsis leidyi, που ζει στον Ατλαντικό, εισήχθη τυχαία στη Μαύρη Θάλασσα, αφανίζοντας τα ψάρια και προκαλώντας τεράστιες ζημιές στον κλάδο της αλιείας.
Μάλιστα μέχρι το 1989 ο πληθυσμός τους έφτασε επίπεδα ρεκόρ, με 400 μέδουσες ανά κυβικό μέτρο. Το πρόβλημα λύθηκε μόνο όταν στη Μαύρη Θάλασσα κατέφθασε ένα άλλο ξενικό είδος, που τρέφεται με μέδουσες.
Επίσης, το Νοέμβριο του 2007 ένα γιγάντιο κοπάδι μεδουσών αφάνισε πάνω από 100.000 σολομούς στη Βόρεια Ιρλανδία, προκαλώντας ζημιές ύψους 1,5 εκατ. δολαρίων.
Όπως προαναφέρθηκε, μεταξύ των μέτρων που προτείνει ο FAO για τη συγκράτηση του πληθυσμού των μεδουσών είναι η χρήση τους στην παραγωγή τροφίμων και φαρμάκων.
Η Κίνα είναι η πρώτη χώρα που χρησιμοποιεί το ζελατινώδες ζώο για ανθρώπινη κατανάλωση, ενώ στην Ασία έχει στηθεί μια κερδοφόρα βιομηχανία εκατομμυρίων δολαρίων γύρω από τη μέδουσα.
Αν η σημερινή τάση συνεχιστεί, οι επιστήμονες φοβούνται ότι μια μέρα οι μέδουσες θα ξεπεράσουν τα ψάρια, δημιουργώντας έναν «ωκεανό μεδουσών».
Εκτός από την υπεραλίευση, τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό μεδουσών ενισχύει η κλιματική αλλαγή που διευρύνει τις περιοχές που μπορούν να ζήσουν, καθώς και τα θαλάσσια τείχη τα οποία προστατεύουν από τη διάβρωση, ωστόσο θεωρούνται ιδανικοί οικότοποι για το ζελατινώδες ζώο.
Πηγή
