Στις 10 Ιουνίου, πρόκειται να δικαστώ γιατί ως δημοσιογράφος, δημοσίευσα στο περιοδικό μου HOT DOC τα ονόματα των Ελλήνων καταθετών που συμπεριλαμβάνονταν στην λίστα Λαγκάρντ. Η κατηγορία εναντίον μου είναι παραβίαση προσωπικών δεδομένων.
Στις 28 Οκτωβρίου, η Ελληνική Αστυνομία με ειδικό τμήμα της, με εντολή της Εισαγγελίας, με συνέλαβε πριν καλά καλά κυκλοφορήσει το περιοδικό με τα ονόματα αυτών που έπρεπε να ελεγχθούν για πιθανή φοροδιαφυγή.
Οδηγήθηκα βιαστικά και πρόχειρα σε δίκη όπου αθωώθηκα. Το δικαστήριο αποδέχθηκε πως δεν υπήρξε παραβίαση προσωπικών δεδομένων αφού δημοσιεύτηκαν ονόματα ανθρώπων που είχαν λογαριασμό στην Τράπεζα HSBC και όχι άλλα δεδομένα όπως καταθέσεις. Η επιχειρηματολογία μου στο δικαστήριο ήταν πως.... η σχέση με την Τράπεζα δεν είναι προσωπικό δεδομένο, αφού κανένας δεν προσέρχεται στο ATM για ανάληψη κρύβοντας το πρόσωπό του με κουκούλα. Το δικαστήριο επίσης αποδέχθηκε πως υπήρχαν λόγοι δημοσίου συμφέροντος, που οδήγησαν στην δημοσίευση.
Όπως ίσως ήδη γνωρίζετε, ένα CD με τα ονόματα της λίστας Λαγκάρντ δόθηκε επισήμως στην ελληνική κυβέρνηση για να διερευνήσει την διαφθορά και τη φοροδιαφυγή. Η διερεύνηση της φοροδιαφυγής δεν έγινε ποτέ. Οι υπουργοί προφασίζονταν πως η λίστα ήταν παράνομη και δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Έφτασαν σε σημείο να υποστηρίζουν πως έχασαν τα στοιχεία.
Όλη αυτή η συμπεριφορά δημιουργούσε ένα κλίμα αναξιοπιστίας προς το πολιτικό σύστημα. Σε περίοδο λιτότητας, οι ελληνικές κυβερνήσεις έδειχναν να προστατεύουν πιθανούς φοροκλέφτες με τρόπο που εξόργιζε τον κόσμο. Την ίδια ώρα,στο παρασκήνιο, εκβιασμοί, αλλά και συκοφαντίες εξελίσσονταν στο όνομα της λίστας. Η χώρα ήταν σε μια νοσηρή κατάσταση.
Στο HOT DOC αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε τη λίστα αμέσως μόλις καταλήξαμε πως τα στοιχεία της ήταν αληθινά. Αυτή την υποχρέωση είχαμε ως πολίτες και δημοσιογράφοι. Και τότε έγινε αυτό που έγραψαν οι New York Times και ο ξένος Τύπος. «Αντί να χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή αποφάσισαν να χτυπήσουν το δημοσιογράφο που την αποκάλυψε».
Η Λίστα Λαγκάρντ δεν είναι απλώς μια λίστα με πιθανούς φοροφυγάδες. Φωτογραφίζει τον τρόπο που λειτουργεί η διαφθορά στην Ελλάδα, δυστυχώς πατώντας πάνω στο πολιτικό σύστημα.
Μετά την αθώωσή μου από το δικαστήριο, η Εισαγγελία έκανε το πρωτοφανές στα νομικά χρονικά για Μονομελές Δικαστήριο. Άσκησε Έφεση κατά της αθώωσής μου λέγοντας πως δεν ελήφθησαν υπόψιν όλα τα ενοχοποιητικά στοιχεία. Στη δικογραφία μέσα δεν υπήρχε κανένα στοιχείο, ούτε καν το ίδιο το δημοσίευμα. Η δίωξη ήταν τόσο πρόχειρη που ξέχασαν να βάλουν ακόμη και την σφραγίδα της Εισαγγελίας.
Κύριε Πρόεδρε, πρόκειται για μια στοχευμένη και επιλεκτική δίωξη απέναντι σε ένα περιοδικό που καταπολεμά τη διαφθορά. Έπρεπε να τιμωρηθούμε. Απόδειξη πως από τότε που δημοσιεύσαμε τη λίστα Λαγκάρντ, τρεις ελληνικές εφημερίδες έκαναν δημοσιεύματα με λίστες που περιλάμβαναν ονόματα φορολογούμενων που ελέγχονται. Μία από αυτές μάλιστα δημοσίευσε τα ονόματα της λίστας Λαγκάρντ μαζί με τα ποσά των καταθέσεων. Καμία δίωξη δεν ασκήθηκε εναντίον τους.
Στη δίκη στις 10 Ιουνίου, δεν δικάζομαι εγώ αλλά η όποια ανεξαρτησία του Ελληνικού Τύπου. Συγκροτήματα Τύπου χρεωμένα σε τράπεζες, ιδιοκτήτες καναλιών που χρησιμοποιούν τα media ως όπλο για να παίρνουν δουλειές από τις κυβερνήσεις, επιχειρηματίες που κάνουν ό,τι θέλουν στη χώρα και τελικώς αθωώνονται με νόμους που γίνονται μόνο και μόνο για να μην καταδικαστούν, πνίγουν ασφυκτικά την ελευθερία του Τύπου. Η Ελλάδα φέτος κατέκτησε την 71η θέση σε θέματα ελευθερίας του Τύπου, κάτω ακόμη από αφρικανικές χώρες και στρατοκρατικά καθεστώτα. Έλληνας υπουργός πρόσφατα μήνυσε τον Guardian επειδή αποκάλυψε βασανιστήρια που γίνονταν από Έλληνες αστυνομικούς.
Για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του. Αυτή όμως σίγουρα δεν μπορεί να γίνει χωρίς Δημοκρατία. Η Ελλάδα απομακρύνεται συνεχώς από τα πρότυπα της δυτικής Δημοκρατίας που θεσπίστηκε μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αλήθεια του Τύπου, είναι το πρώτο θύμα.
Θα ήθελα να σας ενημερώσω, πως σε περίπτωση που καταδικαστώ, δεν θα ζητήσω η ποινή μου να έχει ανασταλτικό χαρακτήρα και θα οδηγηθώ στη φυλακή. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να καταδείξω τι πραγματικά γίνεται σε αυτή τη χώρα που κατάγεται από την αρχαιοελληνική Δημοκρατία και υποστηρίζει πως ασπάζεται την Ευρωπαική. Ένα διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας στη χώρα μου με διώκει για τους λόγους για τους οποίου μου αποδόθηκαν φέτος δύο Διεθνή Βραβεία Δημοσιογραφίας.
Θεωρώ πως η Ευρώπη μπορεί να διαφυλάξει τη Δημοκρατία,να αναδείξει τους πολιτισμούς και να ενώσει τους πολίτες της. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με ανελεύθερους ανθρώπους και φιμωμένο Τύπο.
Σας ευχαριστώ
Κώστας Βαξεβάνης
