Διασφάλιση της καλής διάθεσης των πολιτών ή τουριστική ατραξιόν; Το σίγουρο είναι ότι οι καθρέφτες, οι οποίοι μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο, θα παράσχουν μία όαση φωτός σε μία - κατά τα άλλα - μουντή τοποθεσία, στο κέντρο μίας μικρής νορβηγικής πόλης, πληθυσμού 3,500 κατοίκων. Η πόλη Rjukan ζει, κάθε χειμώνα, πέντε ολόκληρους μήνες στο σκοτάδι. Αλλά οι αρχές δεν σκοπεύουν να μείνουν άλλο με σταυρωμένα τα χέρια
Τρεις
καθρέφτες, με συνολική επιφάνεια περίπου 164 τετραγωνικών μέτρων, θα
τοποθετηθούν υπό γωνία, αυτό το μήνα, στις τριγύρω βουνοκορφές, ώστε να
ανακατευθύνουν τον χειμωνιάτικο ήλιο κάτω στην πόλη, φωτίζοντας την 655
τετραγωνικών μέτρων πλατεία της. Ένας παρόμοιος μηχανισμός υπάρχει, από
το 2006, στο ιταλικό χωριό Viganella, με τη διαφορά ότι, αντί για
καθρέφτες, χρησιμοποιείται ματ ατσάλι για να αντανακλάται το φως.
Ένας
υπολογιστής, στο κεντρικό γραφείο του δημαρχείου της πόλης, θα
χειρίζεται το σύστημα, το οποίο θα παρακολουθεί συνεχώς την κίνηση του
ήλιου και θα υπολογίζει την βέλτιστη τοποθέτηση των καθρεπτών
(γερμανικής κατασκευής), ώστε να παραμένει η πλατεία λουσμένη στο φως
του ήλιου.
Η κατασκευή θα κοστίσει 5
εκατομμύρια κορώνες (περίπου 634,000 ευρώ), αλλά το 80% των χρημάτων θα
προέλθει από ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Επιπλέον, το σύστημα θα λειτουργεί,
κυρίως, με ηλιακή και αιολική ενέργεια, ώστε να μην υπάρχει σημαντική
επιπλέον οικονομική επιβάρυνση.
Η ιδέα δεν
είναι καινούρια. Ο Sam Eyde, συνιδρυτής του ομώνυμου νορβηγικού
βιομηχανικού γίγαντα, ήθελε να τοποθετήσει καθρέφτες στα βουνά, σχεδόν
ένα αιώνα πριν. Αφού δεν υπήρχε η τεχνολογία που θα έδινε σάρκα και οστά
στο όραμά του, αρκέστηκε στην κατασκευή ενός τελεφερίκ, το 1928, το
οποίο αποδείχθηκε ιδιαίτερα δημοφιλές. Οι κάτοικοι το χρησιμοποιούν
συχνά, σαν μια μικρή απόδραση από το σκοτάδι της πόλης τους.
Τώρα, θα έχουν την πλατεία. Ένα ηλιόλουστο μέρος συνάντησης, σε μία πόλη που ζει υπό σκιά, τον μισό χρόνο.
Φωτογραφία: Karl Martin Jacobsen
