Η πέψη του φαγητού αρχίζει από το στόμα με τη βοήθεια της αμυλάσης του σάλιου και συνεχίζεται στον πεπτικό σωλήνα (οισοφάγος, στομάχι, δωδεκαδάκτυλος, λεπτό και παχύ έντερο). Για τη διαδικασία της πέψης των τροφών απαιτείται αυξημένη παροχή αίματος στο γαστρεντερικό σύστημα, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ροή αίματος σε άλλα σημεία του σώματος, όπως οι μύες.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μεταφέρεται λιγότερο οξυγόνο στους μύες, γεγονός που δεν ευνοεί την απομάκρυνση τοξικών ουσιών που παράγονται κατά την άσκηση (κολύμπι) και οδηγεί στην εμφάνιση κραμπών.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, όπως συμβαίνει και με κάθε είδους άσκηση, το κολύμπι μετά το φαγητό μπορεί να είναι δυσάρεστο, όμως πολύ σπάνια προκαλεί πνιγμό. Όμως, παρόλο που οι κράμπες στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι ήπιες, πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί καθώς υπάρχει πάντα περίπτωση να συμβούν πολύ ξαφνικά και παραλύσουν το άτομο.
Μέχρι σήμερα, η επιστημονική κοινότητα δεν έχει καθορίσει πόση ώρα ακριβώς είναι απαραίτητο να περιμένει κανείς, αφού φάει, προκειμένου να μπει στη θάλασσα, ούτε υπάρχουν συγκεκριμένες συστάσεις από τους αρμόδιους φορείς. Το αν και κατά πόσο πρέπει να περιμένουμε για να κολυμπήσουμε, εξαρτάται σίγουρα από τη σύσταση και την ποσότητα του φαγητού που καταναλώσαμε.
Ένας γενικότερος κανόνας είναι ότι οι υδατάνθρακες (ψωμί, μακαρόνια, ρύζι, πατάτα, φρούτα) πέπτονται και απορροφώνται γρηγορότερα σε σχέση με τις πρωτεΐνες (κρέας, ψάρι, τυρί, αυγό) και το λίπος (τηγανιτά-λιπαρά τρόφιμα).
Για παράδειγμα, ένα φρούτο και ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης, που είναι πλούσια σε υδατάνθρακες και φτωχά σε πρωτεΐνες και λίπος πέπτονται από τον οργανισμό πολύ πιο εύκολα και γρήγορα από ό,τι ένα club sandwich.
Για την ασφάλειά σας
Φροντίστε να καταναλώνετε ελαφριά και εύπεπτα γεύματα στην παραλία αν έχετε σκοπό να μπείτε στο νερό μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σε κάθε περίπτωση βέβαια πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.
Πηγή
