Το δίδυμο των σχεδιαστών περιγράφει την ιδέα ως συγκερασμό
επιστημονικών τομέων υπό το φως της μελλοντικής όξυνσης του προβλήματος
του υποσιτισμού παγκοσμίως.
Η καλλιέργεια άλγης προτείνει μια νέα συμβιοτική σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και την άλγη και ένα μέλλον στο οποίο οι άνθρωποι θα μεταλλαχθούν ώστε να μεταβολίζουν την άλγη με νέα όργανα ως ημι-φωτοσυνθετικοί οργανισμοί.
Αντίστοιχα με ορισμένες σαλαμάνδρες, όπως αυτές εδώ, που έχουν εξελιχθεί σε φωτοσυνθετικά σπονδυλωτά,
οι Burton και Nitta οραματίζονται ένα κοντινό μέλλον στο οποίο θα
χρησιμοποιούνται ειδικές στολές και ένα απώτερο όπου οι άνθρωποι θα
υποστούν ανθρωπολογικές αλλαγές για να μπορέσουν να αναπτύξουν νέους
τρόπους διατροφής.
Η εργασία των δύο σχεδιαστών έχει εμπνευστεί από εκείνη των
Debora MacKenzie και Michael Le Page που έγραψαν για φωτοσυνθετικά
όντα, τα επονομαζόμενα φυτόζωα (plantimals) στην επιθεώρηση New Scientist το 2010.
Οι Burton και Nitta παρουσίασαν τη βιοτεχνολογική ιδέα τους
το 2012 στο Victoria and Albert Museum του Λονδίνου, όπου το
εισπνεόμενο διοξείδιο του άνθρακα από μια τραγουδίστρια της όπερας
χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξη άλγης, η οποία στη συνέχεια μπορεί να
καταναλωθεί από τον άνθρωπο. Η ποιότητα της άλγης εξαρτάται από το
τραγούδι της τραγουδίστριας, αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο μια “ηχητική
βελτίωση της τροφής όπου διαφορετικές συχνότητες και τονικότητες
μεταβάλλουν τη γεύση του φαγητού είτε προς το γλυκύτερο είτε προς το
πικρότερο”.
Περισσότερα για αυτή τη φουτουριστική ιδέα στην ιστοσελίδα BurtonNitta.Πηγή
