λέξεις, σύμφωνα με το boro.gr δεν είναι ξεκάθαρες αλλά υπονοούνται
από τα συμφραζόμενα ή τις προθέσεις της νοητικής μας συζήτησης, της
κουβέντας εκείνης δηλαδή που κάνουμε με τον εαυτό μας.
Ποιες είναι αυτές οι λέξεις;
Θα έπρεπε ή Όφειλα να
Δε θα έπρεπε ή δεν όφειλα να
Πρέπει
Δεν μπορώ
Πάντοτε
Ποτέ
Κάθε φορά που χρησιμοποιούμε αυτές τις λέξεις εγκαταλείπουμε τις επιλογές μας και τη δύναμή μας. Κάνοντας το αυτό μάλλον ζούμε σύμφωνα με τους απόλυτους κανόνες για το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος που συνεπάγονται αυτές οι λέξεις και δεν παίρνουμε τις κατάλληλες αποφάσεις ούτε προβαίνουμε στις κατάλληλες επιλογές εκείνης της στιγμής. Βασιζόμενοι σε οδυνηρές καταστάσεις του παρελθόντος θεσπίζουμε κανόνες που φανταζόμαστε πως θα μας κρατήσουν μακριά από το να βιώσουμε μακριά από το να βιώσουμε εκείνο τον πόνο. Ή για να κερδίσουμε την αγάπη των γονιών μας προτιμάμε το απόλυτο που δημιούργησαν εκείνοι σύμφωνα με τις εμπειρίες που τους προσέφερε η δική τους ζωή.
Από τη στιγμή που θα αποφασίσουμε πως αυτοί οι κανόνες αποτελούν την αλήθεια σταματάμε να εξετάζουμε την ισχύ τους σε κάθε περίπτωση και απλώς πιστεύουμε ότι θα έπρεπε ή δεν μπορούμε να είμαστε ή να κάνουμε κάτι. Αυτοί οι κανόνες θεμελιώνονται πάνω στον φόβο μήπως επαληθευθεί ο φόβος του παρελθόντος.
Άλλες αποτρεπτικές φράσεις που μας εμποδίζουν να αλλάξουμε τη ζωή μας και να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση είναι :
Δοκίμασα τα πάντα. (Υπάρχουν πάντα μερικά πράγματα που δεν έχουμε δοκιμάσει. Υπάρχουν πάντα επιλογές)
Είμαι ανεπαρκής. (Τι θα λέγατε να το αντικαταστήσετε με το κάνω ότι μπορώ και πράγματι κάνω μια καλή δουλειά)
Οι άνθρωποι με εκμεταλλεύονται. (Ίσως και να ωφελούνται από εμάς αλλά αυτό σημαίνει ότι προσπαθούν να με κακομεταχειριστούν)
Εγώ φταίω (Πολλές φορές δεν μπορούμε να διακρίνουμε ότι είναι και οι άλλοι υπεύθυνοι για τις καταστάσεις που συμβαίνουν)
Οι άνθρωποι δε με συμπαθούν (Υπάρχουν όμως και άλλοι που μπορεί να σε συμπαθούν πολλοί)
Είμαι διαφορετικός ( ο καθένας μας είναι μοναδικός είναι μια καλύτερη φράση που χρησιμοποιούμε)
Δεν υπάρχει ελπίδα. (Αναζητήστε όχι την ελπίδα αλλά έστω τις δυνατότητες για βελτίωση. Προσπαθήστε το και θα βρείτε πολλές.)
Δεν έχω σημασία (Όλοι έχουν για κάποιους σημασία)
Δεν είμαι αρκετά καλή (Όλοι είναι αρκετά καλοί και όλοι μπορούν να βελτιωθούν)
Κάνοντας μια διαδικασία επαναπρογραμματισμού των λεγόμενών μας μπορούμε να αποκτήσουμε μια πιο αξιαγάπητη και πιο ακριβή εικόνα για τον εαυτό μας. Ίσως δεν είναι εύκολο αλλά καθώς χρησιμοποιούμε αυτή τη διαδικασία ξανά και ξανά αποκτάμε πείρα πολύτιμη και βελτιωνόμαστε σαν προσωπικότητες.
Ποιες είναι αυτές οι λέξεις;
Θα έπρεπε ή Όφειλα να
Δε θα έπρεπε ή δεν όφειλα να
Πρέπει
Δεν μπορώ
Πάντοτε
Ποτέ
Κάθε φορά που χρησιμοποιούμε αυτές τις λέξεις εγκαταλείπουμε τις επιλογές μας και τη δύναμή μας. Κάνοντας το αυτό μάλλον ζούμε σύμφωνα με τους απόλυτους κανόνες για το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος που συνεπάγονται αυτές οι λέξεις και δεν παίρνουμε τις κατάλληλες αποφάσεις ούτε προβαίνουμε στις κατάλληλες επιλογές εκείνης της στιγμής. Βασιζόμενοι σε οδυνηρές καταστάσεις του παρελθόντος θεσπίζουμε κανόνες που φανταζόμαστε πως θα μας κρατήσουν μακριά από το να βιώσουμε μακριά από το να βιώσουμε εκείνο τον πόνο. Ή για να κερδίσουμε την αγάπη των γονιών μας προτιμάμε το απόλυτο που δημιούργησαν εκείνοι σύμφωνα με τις εμπειρίες που τους προσέφερε η δική τους ζωή.
Από τη στιγμή που θα αποφασίσουμε πως αυτοί οι κανόνες αποτελούν την αλήθεια σταματάμε να εξετάζουμε την ισχύ τους σε κάθε περίπτωση και απλώς πιστεύουμε ότι θα έπρεπε ή δεν μπορούμε να είμαστε ή να κάνουμε κάτι. Αυτοί οι κανόνες θεμελιώνονται πάνω στον φόβο μήπως επαληθευθεί ο φόβος του παρελθόντος.
Άλλες αποτρεπτικές φράσεις που μας εμποδίζουν να αλλάξουμε τη ζωή μας και να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση είναι :
Δοκίμασα τα πάντα. (Υπάρχουν πάντα μερικά πράγματα που δεν έχουμε δοκιμάσει. Υπάρχουν πάντα επιλογές)
Είμαι ανεπαρκής. (Τι θα λέγατε να το αντικαταστήσετε με το κάνω ότι μπορώ και πράγματι κάνω μια καλή δουλειά)
Οι άνθρωποι με εκμεταλλεύονται. (Ίσως και να ωφελούνται από εμάς αλλά αυτό σημαίνει ότι προσπαθούν να με κακομεταχειριστούν)
Εγώ φταίω (Πολλές φορές δεν μπορούμε να διακρίνουμε ότι είναι και οι άλλοι υπεύθυνοι για τις καταστάσεις που συμβαίνουν)
Οι άνθρωποι δε με συμπαθούν (Υπάρχουν όμως και άλλοι που μπορεί να σε συμπαθούν πολλοί)
Είμαι διαφορετικός ( ο καθένας μας είναι μοναδικός είναι μια καλύτερη φράση που χρησιμοποιούμε)
Δεν υπάρχει ελπίδα. (Αναζητήστε όχι την ελπίδα αλλά έστω τις δυνατότητες για βελτίωση. Προσπαθήστε το και θα βρείτε πολλές.)
Δεν έχω σημασία (Όλοι έχουν για κάποιους σημασία)
Δεν είμαι αρκετά καλή (Όλοι είναι αρκετά καλοί και όλοι μπορούν να βελτιωθούν)
Κάνοντας μια διαδικασία επαναπρογραμματισμού των λεγόμενών μας μπορούμε να αποκτήσουμε μια πιο αξιαγάπητη και πιο ακριβή εικόνα για τον εαυτό μας. Ίσως δεν είναι εύκολο αλλά καθώς χρησιμοποιούμε αυτή τη διαδικασία ξανά και ξανά αποκτάμε πείρα πολύτιμη και βελτιωνόμαστε σαν προσωπικότητες.
