Όσο πιο συχνά, μάλιστα, παίρνει μια γυναίκα τέτοια φάρμακα, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος να εμφανίσει προβλήματα ακοής. Επιπλέον, αυτή η σχέση μεταξύ παυσιπόνων και απώλειας της ακοής αποδείχτηκε πιο συχνή στις γυναίκες κάτω από την ηλικία των 50 ετών, και ακόμη πιο συχνή για εκείνες που έπαιρναν ιβουπροφαίνη σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Οι ερευνητές επισημαίνουν, πάντως, ότι δεν προέκυψε η παραμικρή σχέση μεταξύ μειωμένης ακοής και λήψης ασπιρίνης.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, η οποία κράτησε 14 χρόνια, οι ερευνητές παρακολούθησαν 62.261 γυναίκες μεταξύ των ηλικιών 31 και 48. Από αυτές τις γυναίκες, 10.012 δήλωσαν ότι έχουν προβλήματα ακοής.
Σε αντίθεση με τις γυναίκες που έπαιρναν ιβουπροφαίνη λιγότερο από μία φορά την εβδομάδα, εκείνες που έπαιρναν 2 ή 3 φορές την εβδομάδα βρέθηκαν να έχουν 13% περισσότερες πιθανότητες να χάσουν την ακοή τους. Οι γυναίκες που έπαιρναν το φάρμακο 4 έως 5 φορές την εβδομάδα είχαν 21% αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν προβλήματα ακοής, ενώ εκείνες που έπαιρναν σχεδόν καθημερινά είχαν 24% αυξημένο κίνδυνο.
Σε σύγκριση με τις γυναίκες που έλαβαν μόνο ακεταμινοφαίνη λιγότερο από μία φορά την εβδομάδα, εκείνες που έκαναν χρήση του φαρμάκου 2 έως 3 φορές την εβδομάδα βρέθηκε να έχουν 11% αυξημένο κίνδυνο απώλειας της ακοής, ενώ για λήψη 4 έως 5 ημέρες την εβδομάδα ο κίνδυνος αύξανε σε 21%.
Αν και η μελέτη αφορούσε αποκλειστικά και μόνο σε γυναίκες, παλαιότερη έρευνα είχε δείξει επιβάρυνση της ακοής και σε άνδρες που έκαναν τακτική λήψη αναλγητικών.
Η βασική συγγραφέας της μελέτης, Sharon Γ. Curhan, σχολίασε: «Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι τα Μη Συνταγογραφούμενα Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα μπορεί να μειώνουν τη ροή του αίματος στον κοχλία- το όργανο ακοής- και να βλάπτουν τη λειτουργία του. Η ακεταμινοφαίνη, ιδιαίτερα, μπορεί να καταστρέφει τους μηχανισμούς που προστατεύουν τον κοχλία».
Πρόσθεσε, δε, ότι τα παυσίπονα δεν θα πρέπει να λαμβάνονται πιο συχνά από ό,τι συνιστάται από τον γιατρό. «Αν τα άτομα βρίσκουν την ανάγκη να παίρνουν αυτά τα είδη των φαρμάκων τακτικά, θα πρέπει να συμβουλεύονται κάποιον επαγγελματία υγειονομικής περίθαλψης για να συζητάνε για τους πιθανούς κινδύνους και τα οφέλη, αλλά και να διερευνούν άλλες, πιθανές εναλλακτικές λύσεις».
Πηγή
