Ακόμη και όταν το παιδί της φεύγει για σπουδές κάνοντας απόπειρα για το πρώτο βήμα ανεξαρτητοποίησης, με το πρώτο τρένο εξπρές, θα παραλάβει το συσσίτιο του για όλη την βδομάδα, με το κάθε δοχείο να γράφει λεπτομερώς την αντιστοιχία των ημερών. «Φαγητό Δευτέρας, φαγητό Τρίτης κλπ».
Ας δούμε την εξέλιξη και κατόπιν τη διαμόρφωση των διατροφικών συνηθειών ενός παιδιού. Ένα μωρό γεννιέται με μια φυσική προτίμηση στη γλυκιά γεύση, παρόλο που απομένουν ακόμη 3 γεύσεις να εξοικειωθεί, όπως αυτή της ξινής, της πικρής, της αλμυρής. Είναι επομένως απόλυτα φυσιολογικό να μην ενθουσιαστεί με το μπρόκολο ή τα όσπρια από την πρώτη φορά που θα έρθει σε επαφή μαζί τους. Για να ενσωματώσει ένα παιδί μια νέα τροφή στο διαιτολόγιό του, μπορεί να χρειαστεί μέχρι και 15 φορές επανειλημμένης έκθεσης και κάθε φορά με διαφορετικό συνδυασμό τροφίμων. Πόσες όμως μαμάδες έχουν τον χρόνο και την υπομονή να το κάνουν αυτό;
Όταν το παιδί αρνείται να φάει μια υγιεινή συνήθως τροφή, αρχίζει και ουρλιάζει, αντιδρά, ξεσηκώνει τους πάντες, με αποτέλεσμα να του δίνεται κάτι που του αρέσει, κάτι ανθυγιεινό τις περισσότερες φορές, προκειμένου να επέλθει ξανά ηρεμία στο σπιτικό περιβάλλον. Βολικό επίσης είναι να παραλείπει το πρωινό στο σπίτι, μιας και εκμεταλλεύεται πως ετοιμάζεται η μητέρα για τη δουλειά. Έπειτα το παιδί έχει την εναλλακτική λύση για πρωινό και σνακ από το κυλικείο του σχολείου.
Στο μεσημεριανό του παρέχονται τα «θρεπτικά εφόδια» μέσω των ταχυφαγίων με την προσφορά της ημέρας να αναγγέλλει πως με κάθε πίτα σουβλάκι, δώρο τηγανιτές πατάτες και αναψυκτικό. Το απόγευμα, τού προσφέρεται το αγαπημένο του παιχνίδι σε ηλεκτρονική μορφή για να έχει το κεφάλι της ήσυχο την ώρα που θα ασχολείται με τις δουλειές του σπιτιού, μαζί με μια σοκολάτα για ανταμοιβή και το βράδυ κάτι ανάλογο για να συμπληρωθούν όλα τα κομματάκια του παζλ με θέμα «χαώδης διατροφή».
Ένα παιδί δεν διαμορφώνει από μόνο του αλλά από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει τις διατροφικές του συνήθειες. Οι μεγαλύτεροι «χρηματοδότες» της παιδικής παχυσαρκίας είναι οι ίδιοι οι γονείς. Είναι δύσκολο ατομικά να αλλάξουμε τον κόσμο, όμως μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που μπορούν να λειτουργήσουν τα παιδιά μας, κάνοντας έτσι συνειδητές διατροφικές επιλογές.
«Δεν έχω χρόνο», μια ομολογία που με δυσκολία προσπαθεί να πείσει ακόμη και τους ίδιους τους γονείς, που την κάνουν χρήση επανειλημμένα. Είναι κατανοητό το γεγονός, ότι μια γυναίκα έχει μια εκτεταμένη λίστα υποχρεώσεων να επιτελέσει μέχρι το τέλος της ημέρας. Όμως θα πρέπει να αναλογιστεί κατά πόσο διαχειρίζεται σωστά αυτό το χρόνο. Ίσως, το να θρέφει υπεύθυνα το παιδί της στο παρόν, να αποταμιεύει αμέτρητες ώρες για το μέλλον, τις οποίες θα ανάλωνε σε γιατρούς, σε ψυχολόγους, σε γυμναστήρια για να απαλλάξει το παιδί της από τις επώδυνες συνέπειες που συνοδεύουν τη νόσο της παχυσαρκίας.
Το πιο αποτελεσματικό εργαλείο παρέμβασης στην αύξηση βάρους του παιδιού σου, είναι η ίδια μεταμόρφωση της μητέρας σ’ ένα υγιές διατροφικό πρότυπο, όχι μόνο για το παιδί που ταλαιπωρείται με το βάρος του, αλλά για όλη του την οικογένεια. Δεν πειράζει που θα κοστίσει λίγο παραπάνω χρόνο, έτσι και αλλιώς οποιασδήποτε προσπάθεια που γίνεται για καλό αξίζει κάθε λεπτό.
Πηγή
