Είναι βέβαιο πως η ιστορία έχει φιλοπαίγμονα διάθεση. Δεν εξηγείται αλλιώς, πώς συμβαίνει να εορτάζουμε το ΟΧΙ στις προσπάθειες κατάκτησης της Ελλάδας από τον Ιταλογερμανικό άξονα, και τόσα χρόνια μετά να απαιτείται ένα καινούργιο ΟΧΙ στις τωρινές προσπάθειες των Γερμανών για νέα κατάκτηση της χώρας.
Οι Γερμανοί ξανάρχονται. Ευρηματικός και προφητικός ο τίτλος της παλιάς εκείνης ελληνικής ταινίας. Αυτήν την φορά έρχονται με άλλον οπλισμό και άλλες μεθόδους, αφού διδάχθηκαν από την ιστορία πως τις μεγάλες κατακτήσεις δεν τις φέρνουν μόνον τα όπλα. Τώρα κρατούν τα κλειδιά των Τραπεζών.
Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία, ότι προϊόντος του χρόνου πάλι θα ηττηθούν, και θα έχουν την τύχη των Η.Π.Α., μιας χώρας που από μοναδική υπερδύναμη κατέστη απλώς περιφερειακή μαζί με τόσες άλλες, επειδή δεν λαμβάνουν υπόψη ένα καθοριστικό στοιχείο, αυτό που κατέστησε Μέγα τον Αλέξανδρο. Ο οποίος κατέκτησε μεν τα κράτη, αλλά απελευθέρωσε τους λαούς.
Για να επιτευχθεί όμως αυτό, πρέπει ο «κατακτητής» να είναι φορέας πολιτισμού. Να έχει μαζί του το φως το ανέσπερο, δίνοντας στους «κατακτημένους» την προοπτική της βελτίωσης. Γι’ αυτό ακόμη και σήμερα λατρεύεται ως θεός ο Αλέξανδρος, από τους λαούς που κατέκτησε. Διότι πράγματι τους κατέκτησε. Όχι το σώμα τους, αλλά την ψυχή τους. Μόνον αυτή η κατάκτηση έχει διάρκεια στους αιώνες.
Τι κάνει όμως η Γερμανία σήμερα; Προσπάθησε να κρύψει την Έκθεση που υπέγραψε ο βετεράνος οικονομολόγος κ. Jan in ‘t Veld, η οποία αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Κομισιόν την Δευτέρα, "κατέβηκε" έπειτα από 24 ώρες με εντολή του Βερολίνου, αλλά μετά από διαμαρτυρίες "ξανανέβηκε", επειδή ήδη είχε δημοσιευθεί στους Financial Times. Έγραψε ο κ. Jan in ‘t Veld:
«Η δημοσιονομική πολιτική της Γερμανίας έκανε ακόμη πιο βαθιά την κρίση στην Ευρωζώνη και δυσκόλεψε περισσότερο χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα στήριξης όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, οι οποίες θα μπορούσαν εύκολα να οδηγηθούν και πάλι στην ανάπτυξη, αν η Γερμανία δεν επέμενε ακατανόητα να επιχειρεί να αποκομίσει κέρδη από την καταστροφή των άλλων. Την ίδια στιγμή που το Βερολίνο αποκομίζει κέρδη από την κρίση η Ελλάδα καταστρέφεται και βυθίζεται πιο βαθιά στην κρίση».
Ξανάρχονται επομένως οι Γερμανοί, πιο μεθοδικά αυτή τη φορά, εξυπηρετώντας το παγκόσμιο Σύστημα να επιτύχει την εξάρτηση των χωρών από τους χρηματοπιστωτικούς οίκους (εξίσου βαριάς μορφής υποδούλωση). Δεν είναι μόνον αυτή η διαφορά. Αλλά και ότι δεν έχουν απέναντί τους συνασπισμένες τις προς υποδούλωση χώρες, σε Συμμαχία ανάλογη αυτής του1940. Ναι μεν οι Αμερικανοί είναι πάλι αντίθετοι, αφού και αυτών τα συμφέροντα δεν υπηρετούνται, αλλά οι Ευρωπαίοι δεν συνειδητοποίησαν ακόμη πως η καμπάνα κτυπά για όλους.
Η Ελλάδα τότε όρθωσε το ανάστημά της. Ήταν μόνη, αφού άλλες χώρες είχαν ηττηθεί, άλλες «σφύριζαν αδιάφορα». Και τώρα είναι μόνη. Τότε όμως ήταν άλλο το φρόνημα του λαού. Ο τότε πρωθυπουργός στο διάγγελμά του είχε γράψει «υπέρ την νίκη η δόξα» και σ’ αυτό κανείς δεν έφερε αντίρρηση. Τώρα, ο καθένας μας κοιτάζει πώς να διατηρήσει το επίδομά του, την θέση την οποία κάποιοι και αναξιοκρατικά κατέχουν, και έχοντας ταγούς που δεν μας έπεισαν ότι η πολιτική που ακολουθούν ή θέλουν να ακολουθήσουν, μπορεί να οδηγήσει σε ανοδική πορεία.
Απαισιόδοξο το μήνυμα. Ίσως όμως απαραίτητο, γιατί είναι κατάλληλο για προβληματισμό.
Ο Μακεδών
Πηγή
