Στην περίπτωση του Δρ. Tony Goldberg από την κτηνιατρική σχολή του πανεπιστημίου Ουισκόνσιν – Μάντισον, το νέο είδος βρισκόταν ακόμα πιο κοντά.
Λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του από ερευνητική αποστολή στην Αφρική, ο καθηγητής ανακάλυψε πως ένας λαθρεπιβάτης είχε φωλιάσει στη ρινική του κοιλότητα.
Όταν κατάλαβε ότι επρόκειτο για τσιμπούρι, ο Δρ. Goldberg τρομοκρατήθηκε αλλά συνάμα ενθουσιάστηκε για το νέο αντικείμενο μελέτης.
«Όταν ανακαλύπτεις πως έχεις ένα τσιμπούρι στη μύτη σου θέλει μεγάλη δύναμη θέλησης για να μην το βγάλεις αμέσως με τα νύχια σου, όμως η αίσθηση της αποστροφής εξισορροπήθηκε από την επιστημονική μου περιέργεια», τόνισε ο καθηγητής.
Έτσι, ο Δρ. Goldberg απομάκρυνε προσεκτικά τον εισβολέα χρησιμοποιώντας μια τσιμπίδα και έναν καθρέπτη.
Τότε άρχισε να σκέφτεται πως το τσιμπούρι που φώλιασε στη μύτη του ενδέχεται να ήταν νέο είδος, που δεν είχε καταγραφεί ποτέ στο παρελθόν.
Για να επαληθεύσει τις υποψίες του ο καθηγητής ανέλυσε την αλληλουχία του DNA του τσιμπουριού και συνέκρινε τα αποτελέσματα με το γενετικό υλικό αναγνωρισμένων ειδών από την Αμερικανική Εθνική Συλλογή Τσιμπουριών που διατηρείται στο πανεπιστήμιο Georgia Southern University.
Τα αποτελέσματα, αν και δεν είναι οριστικά, ενίσχυσαν τις υποψίες του.
«Είτε πρόκειται για είδος τσιμπουριού που είναι γνωστό, ωστόσο δεν έχει αναλυθεί ποτέ η αλληλουχία του γονιδιώματός του είτε πρόκειται για νέο είδος τσιμπουριού», γράφει ο καθηγητής στη μελέτη του, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Τροπική Υγιεινή και Ιατρική.
Η πρωτότυπη εμπειρία βοήθησε τον Δρ. Goldberg να σχηματίσει μια νέα θεωρία για τη μετάδοση των ασθενειών στους χιμπατζήδες, που αποτελεί το πεδίο μελέτης του.
Όπως επισημαίνει, πιθανότατα με τον καιρό κάποια τσιμπούρια εξελίχθηκαν ώστε να προσκολλώνται σε σημεία, όπως τα ρουθούνια, όπου δύσκολα θα μπορούσαν να εντοπιστούν, μεταφέροντας ανενόχλητα παθογόνους οργανισμούς.
Πηγή
