Πόσες φορές έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να ανοίγει το ψυγείο, ψάχνοντας μία συγκεκριμένη τροφή; Συνεχείς έρευνες αποδεικνύουν πως η ανάγκη για τροφή δεν είναι καθαρά βιολογική. Οι τροφές που επιλέγουμε μία δεδομένη στιγμή συνδέονται με την συναισθηματική μας κατάσταση, ακριβώς όπως και με.....
κάποια ατομικά χαρακτηριστικά.
Η αδιάλειπτη ανάγκη να μασουλάμε κάτι στο στόμα μας, συνδέεται συχνά με την διάθεση που έχουμε μία δεδομένη στιγμή και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις που χαρακτηρίζουν μία συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας. Μία παρορμητική προσωπικότητα δεν χρειάζεται ωστόσο, πολλές αφορμές για να νιώσει ότι οδηγήθηκε στο σημείο να πεινάσει πολύ. Τα παρορμητικά άτομα, εκτός από το ότι απογοητεύονται ή ενθουσιάζονται εύκολα, έχουν την τάση να τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους, αψηφώντας το κόστος των επιλογών που κάνουν.
Τα άτομα, που διακατέχονται από την αίσθηση του ανικανοποίητου ή έχουν τάσεις κατάθλιψης, καταφεύγουν συχνά, σε τροφές πλούσιες σε υδατάνθρακες, όπως το ψωμί, τα γλυκά, τα μπισκότα, ενώ οι αγχώδεις άνθρωποι καταναλώνουν πιο συχνά, αλμυρά και τραγανά φαγητά, όπως είναι τα πατατάκια, τα κρακεράκια, τα ποπ κορν. Υποστηρίζεται ότι η καταφυγή σε αυτή τη λύση ισοδυναμεί με “έναν νόστιμο σάκο του μποξ, καθώς με κάθε μπουκιά φεύγουν η συσσωρευμένη ένταση και το στρες από μέσα μας”.
Η ψυχολογία του φαγητού
Η “συναισθηματική αναζήτηση”, η τάση να ζήσουμε μία συναρπαστική και έντονη εμπειρία συνδέεται πολλές φορές, με την ανάγκη να δοκιμάσουμε μία ιδιαίτερη, καυτερή τροφή. Η έντονη επιθυμία για γλυκά παρατηρείται, όταν έχουμε την ανάγκη κάλυψης ενός συναισθηματικού κενού. Θεωρείται ότι οι τούρτες, τα μπισκότα και οι σοκολάτες παράγουν στον οργανισμό μας καθησυχαστικά συναισθήματα που έχουν την ιδιότητα να μας ηρεμούν. Η σοκολάτα μάλιστα, περιέχει μεταξύ άλλων, ενεργοποιητές που δρουν ως στιγμιαία “τονωτικά».
Η ανασφάλεια, η ντροπή ή η ενοχή “προτιμούν” τις μαλακές και κρεμώδεις τροφές, όπως είναι το παγωτό και τα τυριά. Η κρεμώδης και απαλή υφή δίνει την αίσθηση ότι μας καθησυχάζει και μας απαλλάσσει από κάθε είδους συναισθηματικό βάρος. το γάλα για παράδειγμα, θεωρείται πως έχει ηρεμιστική δράση για το σώμα, λόγω της χολίνης που περιέχει.
Οι καραμέλες υποστηρίζεται πως πολεμούν την αναποφασιστικότητα. Η τάση να τρώμε ξηρούς καρπούς από την άλλη, σε υπερβολικό σημείο θα μπορούσε να εκφράζει ανικανοποίητες ανάγκες, για χαρά και ικανοποίηση. Οι τροφές, με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, θεωρείται πως αναπληρώνουν αισθήματα κενού, ανησυχίας, μοναξιάς και δυσαρέσκειας.
Σύμφωνα με το βιβλίο “Η ψυχολογία της διατροφής”, οι πρωτεΐνες των ζυμαρικών και των δημητριακών, το κρέας, τα ψάρια και τα γαλακτοκομικά προϊόντα βελτιώνουν την διάθεση, ενώ το άγχος μειώνεται με πράσινα λαχανικά, ξηρούς καρπούς και όσπρια. Η εγρήγορση και το αίσθημα ικανοποίησης έρχεται, τρώγοντας ψάρι, δημητριακά ολικής άλεσης, αβοκάντο, όσπρια, μπανάνες.
Τα συναισθήματα χαράς και ενθουσιασμού υποβοηθούνται από την ζάχαρη, τα φρούτα, τα αμυλώδη τρόφιμα, όπως το ψωμί, το ρύζι, τα ζυμαρικά, ενώ για την θρέψη και την πλαστικότητα του εγκεφάλου, αλλά και την αντιφλεγμονώδη δράση στα αγγεία του σώματος βοηθούν τα λιπαρά ψάρια.
Είναι φανερό πως πολλές τροφές λειτουργούν ως υποκατάστατα της ανθρώπινης ψυχολογίας. Χωρίς να εξασφαλίζουν επιτυχή επίλυση των προσωπικών προβλημάτων, τείνουμε να πιστεύουμε όλο και πιο πολύ στις «μαγικές» τους ιδιότητες αν τα καταναλώσουμε την στιγμή που νιώθουμε ότι θα μας ευεργετήσουν. Τελειώνοντας όμως, ένα ολόκληρο οικογενειακό παγωτό μέσα σε λιγότερο από μία ώρα, η ψυχολογία μάλλον, αρχίζει να πέφτει στο κατακόρυφο.
πηγη
