Μια ξεχασμένη ελληνορθόδοξη εκκλησία της Παναγίας, στη κεντρική περιοχή του Ούνκαπανί, στην Κωνσταντινούπολη, γίνεται κάθε πρώτη του μηνός λαϊκό τουρκικό προσκύνημα από μουσουλμάνους που σπεύδουν εκεί για να .....
προσκυνήσουν και να ευχηθούν, καθώς πιστεύουν πως οι ευχές τους θα ακουστούν από την Παναγία, αν και Τούρκοι με μια χαμένη θρησκευτική συνείδηση. Μάλιστα για να την τιμήσουν πηγαίνουν και αφιερώματα, όπως σταυρούς και μαντίλες για την Παναγία των Ορθοδόξων που ακούει με ξεχωριστή συμπόνια τους καημούς και τα προβλήματα τους.
Πράγματι, το εκπληκτικό αυτό γεγονός της αθρόας προσέλευσης των μουσουλμάνων Τούρκων για να προσευχηθούν στην ελληνορθόδοξη εκκλησία, έχει προβληθεί και από τον ίδιο τον τουρκικό τύπο και μάλιστα σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας όπως η Sabah και η Star. Μάλιστα η εφημερία Sabah έχει αποκαλέσει χαρακτηριστικά την ελληνική εκκλησία σαν, «Πόρτα της Ελπίδας», «Umut Kapısı». Εδώ και καιρό, όπως αποκάλυπτε η τουρκική εφημερίδα, η εκκλησία αυτή έχει γίνει τόπος προσέλευσης και προσκυνήματος των Τούρκων μουσουλμάνων, οι οποίοι μάλιστα την έχουν δώσει και δικό τους όνομα αποκαλώντας την, «Ay Bir», δηλαδή ο «Αϊ Πρώτης», εξ” αιτίας της μεγάλης προσέλευσης που γίνετε στην εκκλησία της Παναγίας κάθε πρώτη του μηνός. Η προσέλευση αυτή γίνετε ανεξάρτητα από το θρησκευτικό χαρακτήρα που έχει ο μήνας για τους μουσουλμάνους, είτε δηλαδή είναι ο μήνας του Ραμαζανίου, ή κάποια άλλη θρησκευτική μουσουλμανική εορτή. Χαρακτηριστικό είναι πως οι άνθρωποι αυτοί έρχονται από κάθε γωνιά της Κωνσταντινούπολης, ακόμα και από απομακρυσμένες περιοχές, καθώς η φήμη της εκκλησίας όπου η Παναγία βοηθάει τους ανθρώπους που προσεύχονται στην χάρη Της, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.
Ενδεικτικός είναι και ο διάλογος που είχε δημοσιεύσει στο παρελθόν η Sabah, για μια γηραιά Τουρκάλα η οποία σηκώθηκε από το ασιατικό προάστιο της Ουμρανίγιε, και έκανε πολύ δρόμο μέχρι να έρθει και να προσκυνήσει στην εκκλησία της Παναγίας. Όταν την είδε ο Τούρκος δημοσιογράφος την ρώτησε : «Θεία έχεις κάποιο πρόβλημα ή κάποιο καημό ;» και η κλασική μαντυλοφόρα Τουρκάλα απάντησε : «Από τότε που πέθανε ο άντρας μου έχουμε γεμίσει προβλήματα. Γι’ αυτό το λόγο ήρθα εδώ να παρακαλέσω για κάποια βοήθεια. Άκουσα πως και εδώ είναι σπίτι του Θεού. Υπάρχει και εδώ αγιότητα και ευλογία. Προσευχήθηκα για να μας βοηθήσει η Παναγία και να βοηθήσει και τα παιδιά μου».
Για το ίδιο φαινόμενο προσέλευσης Τούρκων μουσουλμάνων σε ελληνορθόδοξους ναούς, όπως η εκκλησία του «Αι Πρώτη του μηνός», η τουρκική εφημερίδα Star έγραψε ότι, Τουρκάλες με τις χαρακτηριστικές μαντίλες πηγαίνουν σε ελληνικές εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης, ανάβουν κεριά, κάνουν τάματα στην Πανάγια και φιλάνε το χέρι του παπά ζητώντας του κάποια βοήθεια στα προβλήματα τους . Όπως έγραψε σχετικά η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα, Star, έχει γίνει της…μόδας, μουσουλμάνοι και κυρίως γυναίκες, να πηγαίνουν στις εκκλησίες, να προσκυνήσουν εικόνες και να ανάβουν κεριά, ζητώντας κάποια χάρη από την Μεγαλόχαρη, ενώ προσκυνάνε τους παπάδες, όπως τους μουσουλμάνους Μπαμπάδες, Ντεντέδες και άλλους αγίους. Ανάμεσα τους και διάσημοι Τούρκοι, όπως οι καλλιτέχνες, Bülent Ersoy και Özer Zengin. Φτάνουν στο σημείο, όπως γράφει η ίδια η Star, να προσκυνήσουν ακόμα και τις άγιες εικόνες, (όπως έχει προβληθεί και στον άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά ), κάτι το οποίο απαγορεύετε με αυστηρό τρόπο από το Ισλάμ, εκπλήσσοντας συχνά και τους ίδιους τους παπάδες που γίνονται αποδέκτες όλων αυτών των δεήσεων, κυρίως απελπισμένων ανθρώπων. Έτσι παρατηρείται το εκπληκτικό φαινόμενο χριστιανικές εκκλησίες να γεμίζουν όχι από πιστούς, (που δεν υπάρχουν πια), αλλά …από τούρκικες μαντίλες, ανθρώπους αρρώστους και άλλους, κάθε λογής, που έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Προσκυνάνε τους αγίους, ανάβουν κεριά και ζητάνε την λύτρωση, όντας μουσουλμάνοι, από… την Παναγία και τους χριστιανούς αγίους. Άραγε εμείς εδώ στην ορθόδοξη Ελλάδα τι έχουμε να πούμε για όλα αυτά, όταν εμείς που έχουμε το προνόμιο να είμαστε εκ γενετής χριστιανοί ορθόδοξοι συχνά περιφρονούμε τα ιερά και τα όσια μας, απαρνιόμαστε την ίδια την ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας, χάριν ενός απατηλού εκσυγχρονισμού, ενός ευρολιγουρισμού, που έφερε την τραγική σημερινή κοινωνική και όχι μόνο κατάντια μας
πηγη
