Μερικές από τις περιπτώσεις μεγάλων επιτευγμάτων που κατέγραψε η ιστορία, ήταν αποτέλεσμα μιας ενθαρρυντικής λέξης ή μιας πράξης που έδειχνε πίστη από μέρους ενός αγαπημένου προσώπου ή ενός πιστού φίλου. Αν δεν είχε μια γυναίκα με τόση πίστη στις ικανότητες του, τη Σοφία, ίσως .....
να μην συγκαταλεγόταν σήμερα ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα της λογοτεχνίας ο Ναθαναήλ Χόθορν. Όταν ο Χόθορν, ψυχικά τραυματισμένος, πήγε στο σπίτι του για να πει στη γυναίκα του ότι ήταν αποτυχημένος κι ότι τον απέλυσαν από τη δουλειά του στο τελωνείο, με έκπληξη την άκουσε να βγάζει μια κραυγή χαράς.
«Τώρα», είπε ενθουσιασμένη, «μπορείς να γράψεις το βιβλίο σου!».
«Ναι», αποκρίθηκε εκείνος με κλονισμένο το ηθικό του. «Και πώς θα ζήσουμε όσο θα γράφω;»
Έκπληκτος, την είδε ν’ ανοίγει ένα συρτάρι και να βγάζει από μέσα ένα σημαντικό χρηματικό ποσό.
«Πού στο καλό τα βρήκες αυτά;» ξεφώνισε.
«Ήξερα πάντα ότι ήσουν διάνοια”, του είπε. «Ήξερα ότι μια μέρα θα γράψεις ένα αριστούργημα. Έτσι, κάθε βδομάδα αποταμίευα λίγα από τα λεφτά που μου έδινες για το σπίτι. Γι’ αυτό τώρα έχουμε αρκετά για να ζήσουμε ένα χρόνο».
Από την πίστη της προς αυτόν και την πεποίθηση της, προέκυψε ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματα της αμερικάνικης λογοτεχνίας: “Το κόκκινο γράμμα” ( The scarlet Letter).
