Αφιερωμένο στους φίλους κάθε λογής.
Τους φίλους τους παιδικούς, που μαζί μοιραστήκαμε τις πρώτες εμπειρίες λύπης και χαράς, τους φίλους τους περαστικούς, που συνυπάρξαμε με αγάπη μέχρι να μας χωρίσουν οι διαφορετικοί δρόμοι της ζωής, τους φίλους τους σταθερούς, που είναι πάντα “εκεί” ό,τι κι αν συμβαίνει.
Τους φίλους τους .....δικτυακούς, που μας συνδέουν κοινές ανησυχίες κι ενδιαφέροντα, και τους φίλους του γραφείου, τους αγαπημένους συναδέλφους, αυτούς που ίσως χαθούν από τη γλυκιά καθημερινότητα όταν οι αλλαγές – που είναι ήδη προ των πυλών – περάσουν σαν οδοστρωτήρας από το χώρο εργασίας μας:
Δεν µπορώ να σου δώσω λύσεις,
για όλα τα προβλήµατα της ζωής,
ούτε έχω απαντήσεις
στις αµφιβολίες ή τους φόβους σου,
όμως µπορώ να σ΄ ακούσω
και να τα µοιραστώ µαζί σου.
Δεν µπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν σου ούτε το µέλλον σου.
Ομως όταν µε χρειάζεσαι
θα ‘µαι δίπλα σου.
Δεν µπορώ ν’ αποτρέψω
να µη σκοντάψεις.
Μόνο µπορώ να σου προσφέρω το χέρι µου,
για να κρατηθείς
και να µη πέσεις.
Φιλεναδίτσες
Οι χαρές σου,
οι θρίαµβοί σου
κι οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικά µου.
Αλλά χαίροµαι ειλικρινά
να σε βλέπω ευτυχισµένο.
Δεν κρίνω τις αποφάσεις
που παίρνεις στη ζωή.
Περιορίζοµαι στο να σε στηρίζω,
να σε παροτρύνω
και να σε βοηθώ όταν µου το ζητάς.
Δεν µπορώ να σου βάζω όρια
που µέσα τους οφείλεις να κινείσαι,
όμως σου προσφέρω αυτό το χώρο,
τον απαραίτητο για ν’ αναπτυχθείς.
Δεν µπορώ να αποτρέψω τον πόνο σου
όταν κάποια λύπη σού σχίζει την καρδιά,
όμως µπορώ να κλάψω µαζί σου
και να µαζέψω τα κοµµάτια της,
για να τη φτιάξουμε πιο δυνατή.
Δεν µπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να είσαι.
Μονάχα µπορώ να σ’ αγαπώ όπως είσαι
και να είµαι φίλος σου.
Αυτές τις ηµέρες σκέφτηκα
τους φίλους και τις φίλες µου.
Δεν ήσουν ψηλά ούτε χαµηλά ούτε στη µέση.
Δεν ήσουν στην αρχή
ούτε στο τέλος της λίστας.
Δεν ήσουν το νούµερο ένα
ούτε το τελευταίο,
ούτε διεκδικώ να είµαι πρώτος,
δεύτερος ή ο τρίτος στη δική σου λίστα.
Φτάνει που µε θες για φίλο.
Ευχαριστώ που είµαι αυτό.
Xόρχε Λουίς Μπόρχες, ”Ποίημα στους φίλους”, ελεύθερη μετάφραση από τον Ηρακλή Κ.
