Και ενώ μέχρι τώρα, η Ευρώπη και η Ασία (Κεντρική ή Ανατολική) διεκδικούσαν τον τίτλο των γεωγραφικών τόπων στους οποίους συντελέστηκε η εξημέρωση των λύκων, στην πραγματικότητα, οι επιστήμονες ισχυρίζονται πλέον, ότι αυτό δεν συνέβη απλώς μια φορά σε ένα τόπο, αλλά .....μπορεί να ολοκληρώθηκε προοδευτικά, σε διαφορετικές φάσεις, από διαφορετικούς πληθυσμούς λύκων και σε διαφορετικά σημεία της γης.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Λόρεντ Φραντς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ανέλυσαν μιτοχονδριακό DNA από 59 αρχαίους ευρωπαϊκούς σκύλους που ζούσαν πριν από 3.000 έως 14.000 χρόνια, καθώς και το πλήρες γονιδίωμα ενός ιρλανδέζικου σκύλου που έζησε πριν από 4.800 χρόνια.
Στη συνέχεια, συνέκριναν τα ευρήματά τους με γενετικά δεδομένα από την ανάλυση του DNA περίπου 2.500 σύγχρονων λύκων και σκύλων από τη Δυτική Ευρασία και την Ανατολή Ασία.
Η ανάλυση, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει πως είναι πιο πιθανό ότι υπήρξαν δύο ανεξάρτητες εξημερώσεις σκύλων, μία στην Ευρώπη και μία στην Ασία. Δεν απέκλεισαν πάντως το ενδεχόμενο η εξημέρωση να έγινε μόνο στην Ασία και οι πρώτοι εξημερωμένοι σκύλοι να μεταφέρθηκαν πολύ γρήγορα προς τη Δυτική Ευρώπη, μαζί με ανθρώπους που μετανάστευσαν εκεί.
Το πιο πιθανό σενάριο όμως είναι ότι οι σκύλοι που εξημερώθηκαν στην Ανατολή, έφθασαν -μαζί με τους ανθρώπους- στην Ευρώπη, όπου συνάντησαν τους σκύλους που είχαν ήδη εξημερωθεί εκεί. Οι επιμιξίες που ακολούθησαν, σε μεγάλο βαθμό αντικατέστησαν τις αρχικές «καθαρές» ράτσες των πρώτων ευρωπαϊκών σκύλων.
Οι σκύλοι θεωρούνται το πρώτο ζώο που εξημερώθηκε από τους ανθρώπους, κάτι που, όπως μαρτυρούν τα γενετικά δεδομένα, συνέβη από τους συνεχώς μετακινούμενους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες πριν από τουλάχιστον 15.000 χρόνια.
Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά δεδομένα, οι σκύλοι εμφανίζονται τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή πριν από τουλάχιστον 12.000 χρόνια, ενώ στην Κεντρική Ασία πριν από 8.000 χρόνια.
Οι ερευνητές δημοσίευσαν τη μελέτη τους στο περιοδικό «Science». Στην έρευνα συμμετείχε, μεταξύ άλλων, ο Ευάγγελος Δημόπουλος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και του Τμήματος Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
