Πραγματικά πολύ νόστιμοι.
Γίνονται πολύ γρήγορα, ο μόνος κόπος το χτύπημα ζάχαρης-βούτυρου και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά φανταστικό.
Ανακατεύονται οι βανίλιες, με το άρωμα του βούτυρου και του ούζου, και το σπίτι μυρίζει σαν ζαχαροπλαστείο.
Σας τους συστήνω ανεπιφύλαχτα.
Υλικά
500 γρμ. βούτυρο γάλακτος (εγώ χρησιμοποίησα αγελάδας)
2 φλιτζάνια του καφέ άχνη
1 κοφτό κ. γλ. μπέικιν
2/3 φλιτζάνι ....του καφέ ούζο
2 βανίλιες για τη ζύμη και 3 για την άχνη
1 κιλό περίπου ζάχαρη άχνη
περίπου 800-850 γρμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
250 γρμ. αμύγδαλα
Ετέλεση
Σε αντικολλητικό τηγάνι σε σιγανή φωτιά καβρουντίζουμε τ΄αμύγδαλα.
Τα κόβουμε στο μούλτι στο μέγεθος που θέλουμε. Πολλοί κόβουν τα αμύγδαλα με το χέρι.
Εμένα προτιμούν στην οικογένεια να μην είναι χοντροκομμένο.
Εσείς κάντε το όπως σας αρέσει, στο χέρι σε χοντρά κομμάτια, ή στο μούλτι σε λεπτότερα.
Βάζουμε το βούτυρο στο μίξερ με την άχνη και τις βανίλιες και το χτυπάμε μέχρι ν΄ασπρίσει
και να γίνει σαν κρέμα.Προσθέτουμε το μπέικιν και έπειτα το ούζο, συνεχίζοντα το χτύπημα.
Τέλος τα αμύγδαλα ζυμώνοντας τώρα πλέον με τα χέρια μας όχι με το μίξερ.
Βάζουμε το αλεύρι σιγά σιγά και ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε μια πολύ μαλακιά ζύμη που να μην κολλάει στα χέρια.
Προσοχή σιγά το αλεύρι η ζύμη μας πρέπει να είναι μαλακή αλλιώς δεν θα γίνουν καλοί οι κουραμπιέδες.
Τους πλάθουμε σε όποιο σχήμα θέλουμε.
Εγώ, προτιμώ να τους κάνω στρογγυλούς, μπουκιές, (όχι πολύ μικρές όμως) και όπως βλέπετε τους πατάμε με το δάχτυλο και κάνουν ένα βαθούλωμα στο κέντρο.
Έτσι θα σταματάει περισσότερη η άχνη επάνω τους.
Τους έψησα στους 200 βαθμούς στις αντιστάσεις για 20 λεπτά και στους 180 για 8 λεπτά.
Έγιναν 2 ταψιά κουραμπιέδες μπουκίτσες αλλά όχι πολύ μικρές. Περίπου 65 κομμάτια.
Τους αφήνουμε να κρυώσουν και ανακατεύουμε τις βανίλιες με την άχνη.
Πασπαλίζουμε με άχνη λαδόκολλες που στρώσαμε πάνω στο τραπέζι μας.
Τοποθετούμε επάνω τους κουραμπιέδες μας και του πασπαλίζουμε επάνω με μπόλικη άχνη.
Αν θέλετε, πριν τους πασπαλίσετε με άχνη μπορείτε να τους ραντίσετε με ανθόνερο.
Εγώ δεν το κάνω, και μια χαρά στέκεται η άχνη πάνω στους κουραμπιέδες μου.
Δεν θέλω να χαθεί το άρωμα του βούρυρου- βανίλιας-ούζου από το ανθόνερο.
Τέλος τους τοποθετούμε στην πιατέλα , και ξαναρίχνουμε άχνη επάνω τους.
Αυτό ήταν Έτοιμοι και πεντανόστιμοι!
Δεν έχουν καμία, μα καμία σχέση, με τους κουραμπιέδες που όταν τους τρώμε, κολλάνε σαν κόλλα επάνω στο στόμα σου.
Αφράτοι τραγανοί τριφτοί μοσχομυριστοί κουραμπιέδες θα κάνουν το σπίτι σας να μυρίζει σαν ζαχαροπλαστείο και όσους τους δοκιμάσουν να ξετρελαθούν..
