ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ: ΑΠΕ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ - ΨΥΞΗ

ΑΠΕ

Γενικά, ως βιομάζα ορίζεται η ύλη που έχει βιολογική (οργανική) προέλευση. Πρακτικά, στον όρο βιομάζα εμπεριέχεται οποιοδήποτε υλικό προέρχεται άμεσα ή έμμεσα από το φυτικό κόσμο. Πιο συγκεκριμένα, σ’αυτήν περιλαμβάνονται:





Οι φυτικές ύλες που προέρχονται είτε από φυσικά οικοσυστήματα, όπως π.χ. τα αυτοφυή φυτά και δάση, είτε από τις ενεργειακές καλλιέργειες (έτσι ονομάζονται τα φυτά που καλλιεργούνται ειδικά με σκοπό την παραγωγή βιομάζας για παραγωγή ενέργειας) γεωργικών και δασικών ειδών, όπως π.χ. το σόργο το σακχαρούχο, το καλάμι, ο ευκάλυπτος κ.ά.,

τα υποπροϊόντα και κατάλοιπα της φυτικής, ζωικής, δασικής και αλιευτικής παραγωγής, όπως π.χ. τα άχυρα, στελέχη αραβόσιτου, στελέχη βαμβακιάς, κλαδοδέματα, κλαδιά δένδρων, φύκη, κτηνοτροφικά απόβλητα, οι κληματίδες κ.ά.,

τα υποπροϊόντα που προέρχονται από τη μεταποίηση ή επεξεργασία των υλικών αυτών, όπως π.χ. τα ελαιοπυρηνόξυλα, υπολείμματα εκκοκκισμού βαμβακιού, το πριονίδι κ.ά.,

καθώς και

το βιολογικής προέλευσης μέρος των αστικών λυμάτων και σκουπιδιών.

Η βιομάζα μπορεί να αξιοποιηθεί για την κάλυψη ενεργειακών αναγκών (παραγωγή θερμότητας, ψύξης, ηλεκτρισμού κ.λ.π.) είτε με απ’ ευθείας καύση, είτε με μετατροπή της σε αέρια (βιοαέριο), υγρά (βιοντήζελ-βιοαιθανόλη) ή/και στερεά (pellets) καύσιμα μέσω θερμοχημικών ή βιοχημικών διεργασιών.

Η χρήση της βιομάζας ως πηγής ενέργειας δεν είναι νέα. Σ’ αυτήν, εξάλλου, συγκαταλέγονται τα καυσόξυλα και οι ξυλάνθρακες που, μέχρι το τέλος του περασμένου αιώνα, κάλυπταν το 97% των ενεργειακών αναγκών της χώρας.
Ενώ η καύση καυσόξυλων είναι πολύ διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο, η χρήση συσσωματωμάτων και θρυμμάτων βιοκαυσλιμων σε αυτοματοποιημένους λέβητες ανταποκρίνεται στις πιο υψηλές προδιαγραφές απόδοσης εκπομπών και άνεσης, είναι μία νέα επιλογή, όχι ευρέως διαδεδομένη στη χώρα μας. Οι αποδόσεις των συγκεκριμένων λεβήτων είναι αντίστοιχες αυτών του πετρελαίου ή αερίου. Πρόοδος έχει σημειωθεί και στην αξιοπιστία της αυτόματης λειτουργίας των λεβήτων αυτών. Η προσεκτική επιλογή υψηλής ποιότητας λέβητα είναι ουσιώδης για την αξιόπιστη και οικονομική κάλυψη θερμικών φορτίων σε κατοικίες και κτίρια.


Περισσότερα:

1.Οδηγός Βιομάζας

2.Οδηγός καυστήρων βιομάζας

Γεωθερμία

Γεωθερμική ενέργεια ονομάζεται η θερμική ενέργεια που προέρχεται από το εσωτερικό της Γης. H ενέργεια αυτή σχετίζεται με την ηφαιστειότητα και τις ειδικότερες γεωλογικές και γεωτεκτονικές συνθήκες της κάθε περιοχής. Μία άλλη χρήση των θερμών νερών, αυτή για θεραπευτικούς σκοπούς, ήταν γνωστή εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλο σχεδόν τον κόσμο
Η Γεωθερμία έχει εφαρμογή στη θέρμανση ή/και ψύξη κτιρίων, θερμοκηπίων και άλλων εγκαταστάσεων με τη χρήση αντλιών θερμότητας, δηλαδή χωρίς την καθ’ εαυτήν εκμετάλλευση κάποιας γεωθερμικής πηγής. Τα συστήματα που χρησιμοποιούνται για το σκοπό αυτό ονομάζονται γήινοι εναλλάκτες θερμότητας (Σχ. ) και αποτελούνται από μία αντλία θερμότητας και σωληνώσεις, οι οποίες τοποθετούνται στο υπέδαφος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αξιοποιείται η σταθερή θερμοκρασία που επικρατεί εκεί. Με ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να αξιοποιηθεί η γεωθερμική ενέργεια της γης σε οποιαδήποτε περιοχή. Έτσι, τα συστήματα αυτού του είδους μπορούν να βρουν εφαρμογή σε οποιαδήποτε τοποθεσία και, για το λόγο αυτό, είναι πολύ διαδεδομένα διεθνώς.


οC ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
180 Εξάτμιση διαλυμάτων υψηλής συγκέντρωσης
170 Παραγωγή βαρέως ύδατος με τη μέθοδο του υδρόθειου
160 Ξήρανση ιχθυάλευρων ή ξυλείας
150 Παραγωγή αλουμίνας με τη μέθοδο Bayer
140 Κονσερβοποιϊα. Ελάχιστη θερμοκρασία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας
130 Εξάτμιση του νερού στην επεξεργασία της ζάχαρης, παραγωγή άλατος με εξάτμιση και κρυσταλλοποίηση
120 Παραγωγή πόσιμου νερού με απόσταξη
110 Ξήρανση και επεξεργασία λεπτόκοκκου τσιμέντου
100 Ξήρανση οργανικών υλικών, χόρτου, λαχανικών, κ.λ.π. Πλύση και ξήρανση μαλλιού
90 Ξήρανση ιχθύων
80 Ψύξη
60 Θέρμανση θερμοκηπίων
50 Θέρμανση υπαίθριων καλλιεργειών
30 Πισίνες, αποπαγοποίηση, ζύμωση
20 Υδατοκαλλιέργειες.


Περισσότερα:

1.Οδηγός Γεωθερμίας

2. Άρθρο Αντλιών Θερμότητας


Παθητικά Ηλιακά & Βιοκλιματική Αρχιτεκτονική

Με στόχο τη μείωση των αναγκών θέρμανσης, ψύξης και φωτισμού, τη βελτίωση του μικροκλίματος, τη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη λειτουργία των κτιρίων και των οικιστικών συνόλων καθώς και τη εξασφάλιση θερμικής και οπτικής άνεσης, τα παθητικά ηλιακά συστήματα και ο βιοκλιματικός σχεδιασμός βασίζεται στη μέγιστη εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας και των περιβαλλοντικών πηγών. Περιλαμβάνει διαφορετικές ανά θερμική εποχή τεχνικές και εστιάζεται σε δύο επίπεδα σχεδιασμού: πολεοδομικό (επίπεδο οικιστικών συνόλων) και αρχιτεκτονικό (επίπεδο οικιστικών μονάδων).

Σε επίπεδο κτιριακών μονάδων, τα παθητικά συστήματα αφορούν στη βέλτιστη κάλυψη σε ετήσια βάση των παρακάτω κριτηρίων:

Α. Κατά τη χειμερινή περίοδο:
Μείωση των απωλειών των κτιρίων προς το εξωτερικό περιβάλλον με τη χρήση επαρκούς και τεχνικο-οικονομικά βέλτιστης θερμομόνωσης στο κέλυφος των κτιρίων, υλικών με μεγάλη θερμοχωρητικότητα και κουφωμάτων χαμηλής θερμοπερατότητας και υψηλής αεροστεγανότητας, με την αποφυγή θερμογεφυρών (με κατάλληλη τοποθέτηση θερμομόνωσης), τη χρήση χώρων δευτερεύουσας χρήσης (βορινού προσανατολισμού) ως ζώνες ανάσχεσης και τέλος, τη χρήση αειθαλούς βλάστησης και δενδροφύτευσης στις μη νότιες όψεις για προστασία από ψυχρούς ανέμους.

Αξιοποίηση των ηλιακών κερδών στους κύριας χρήσης χώρους των κτιρίων με κατάλληλο προσανατολισμό των χώρων, τοποθέτηση κατάλληλα διαστασιολογημένων ανοιγμάτων για άμεσα ηλιακά θερμικά κέρδη, χρήση άλλων απλών παθητικών συστημάτων έμμεσου ηλιακού κέρδους, χρήση επαρκούς θερμικής μάζας και χρήση φυλλοβόλου βλάστησης στις νότιες όψεις

Β. Κατά τη θερινή περίοδο:

Ηλιοπροστασία των κτιρίων και των εσωτερικών αυτών χώρων χρησιμοποιώντας μόνιμα εξωτερικά συστήματα σκίασης (αρχιτεκτονικές προεξοχές, πρόβολοι, κλπ) – οριζόντια (νότια) και κατακόρυφα (ανατολικά – δυτικά) - για βασική κάλυψη των αναγκών σκιασμού, κινητά συστήματα σκίασης για περαιτέρω κάλυψη των αναγκών ηλιοπροστασίας, άλλα πολεοδομικά στοιχεία, όπως πέργκολες κ.α, και κατάλληλη βλάστηση. (Φύτευση φυλοβόλλων δένδρων στη νότια πλευρά του κτίσματος για σκίαση το καλοκαίρι και φυσικό φώς το χειμώνα)

Αερισμός των εσωτερικών χώρων των κτιρίων και εξασφάλιση βέλτιστων συνθηκών νυχτερινού αερισμού με τη χωροθέτηση κατάλληλα διαστασιολογημένων ανοιγμάτων σε κατάλληλες θέσεις για διαμπερή αερισμό (συμπεριλαμβανομένων των φεγγιτών) καθώς και τη χρήση απλών παθητικών ηλιακών συστημάτων για φυσικό δροσισμό (με διαστρωμάτωση και απαγωγή αέρα κλπ)

Μείωση των θερμικών φορτίων με άλλες τεχνικές, όπως η χρήση επιφανειών υψηλού συντελεστή ανακλαστικότητας, η χρήση επαρκούς θερμικής μάζας και απαγωγή της συσσωρευμένης θερμότητας κατά τον νυχτερινό αερισμό και η εφαρμογή τεχνικών φυσικού δροσισμού με ακτινοβολία, εξάτμιση κλπ.

Τέλος ο βιοκλιματικός σχεδιασμός περιλαμβάνει και την αξιοποίηση του δυναμικού του φυσικού φωτισμού για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των χώρων, με:

Κατάλληλη διαστασιολόγηση και χωροθέτηση ανοιγμάτων σε συνδυασμό με τις βιοκλιματικές παραμέτρους

Επιλογή και εγκατάσταση υαλοπινάκων και φωτοδιαπερατών στοιχείων, κατάλληλων φωτομετρικών χαρακτηριστικών για την εξασφάλιση επαρκούς στάθμης φωτισμού στους εσωτερικούς χώρους

Εγκατάσταση καταλλήλων συστημάτων ελέγχου και κατεύθυνσης της φωτεινής ακτινοβολίας για την εξασφάλιση ικανοποιητικής κατανομής φυσικού φωτισμού και προστασία από την θάμβωση.

Πηγή: cres