ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΟ ΟΧΗΜΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ- ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΜΕ ΣΥΜΠΙΕΣΜΕΝΟ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ

Η αναζήτηση εναλλακτικών καυσίμων για τη λειτουργία κινητήρων είναι διαρκής και επίμονη τα τελευταία χρόνια. Αμόλυβδη, σε ποικιλία οκτανίων, ντίζελ, υγραέριο, υδρογόνο, βιοντίζελ, μεθάνιο και φυσικά ηλεκτρισμός ανακυκλώνουν την επικαιρότητα στο θέμα «καθαρός, αποδοτικός κινητήρας»...


Κάθε ένα από αυτά αξιολογείται και σταθμίζεται μεταξύ άλλων σύμφωνα με το ενεργειακό του αποτύπωμα, όχι μόνο της χρήσης αλλά και της παραγωγής των υλικών που χρησιμοποιεί.

Για παράδειγμα, οι ηλεκτροκινητήρες είναι εξαιρετικοί για το σημείο που χρησιμοποιούνται, όμως η ενέργεια που καταναλώνουν μαυρίζουν πόλεις σαν τη Μεγαλόπολη. Για να μην συζητήσουμε τη διαδικασία εξόρυξης, επεξεργασίας, κατασκευής και μεταφοράς των μπαταριών και των υλικών που απαιτούνται.

Κάθε εναλλακτικό καύσιμο έχει και την «σκοτεινή» πλευρά του. Όχι όμως όλα. Γιατί ο «αέρας κοπανιστός» που κινεί το δημιούργημα του Dean Benstead είναι ό,τι φιλικότερο έχει κατασκευάσει ο άνθρωπος για τη χερσαία μετακίνησή του.


Το «O2 Pursuit», αποτελεί μία πειραματική προς το παρόν εφαρμογή ενός νεαρού απόφοιτου της σχολής Μηχανολόγων της Αυστραλίας και λειτουργεί με πεπιεσμένο αέρα, αποθηκευμένο σε μία φιάλη προσαρμοσμένη στο όχημα.

Το σχέδιο του Dean Benstead ξεκίνησε με έναν περιστροφικό κινητήρα πεπιεσμένου αέρα γύρω από τον οποίο «έχτισε» μία μοτοσυκλέτα εκτός δρόμου.

Σαν βάση χρησιμοποίησε ένα Yamaha WR250R από το οποίο δεν έμειναν τελικά και πολλά πράγματα. Αφαίρεσε τον κινητήρα και ό,τι σχετιζόταν με αυτόν καθώς και το ψαλίδι και προσάρμοσε εκεί μία φιάλη από εξοπλισμό καταδύσεων ώστε αν αποθηκεύσει τον απαιτούμενο αέρα. Στη συνέχεια, προσάρμοσε έναν περιστροφικό κινητήρα «Di Pietro» βάρους μόλις 12 κιλών ώστε να μεταφέρει την κίνηση στον πίσω τροχό.

Στο άνοιγμα του γκαζιού απελευθερώνεται αέρας από την φιάλη και διοχετεύεται στον κινητήρα ώστε να κινήσει και να επιταχύνει τη μοτοσυκλέτα. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι τα τεχνικά χαρακτηριστικά του οχήματος, ειδικά αν τα συγκρίνει κανείς με οτιδήποτε άλλο. Το O2 Pursuit έχει αυτονομία 100 χιλιόμετρα με ένα «γέμισμα» και μπορεί να αναπτύξει τελική ταχύτητα που φτάνει τα 140 χιλιόμετρα την ώρα.

Ο κινητήρας αέρα «κερδίζει» τον ηλεκτροκινητήρα κατά κράτος στην ευκολία χρήσης, αλλά και τη φιλικότητα στο περιβάλλον. Δεν χρησιμοποιεί κανενός είδους μπαταρίας που έχει εξαιρετικά ενεργοβόρα διαδικασία παραγωγής αλλά και ανακύκλωσης.

Ο ανεφοδιασμός με αέρα διαρκεί περίπου 2 λεπτά σε σχέση με τις ώρες φόρτισης που απαιτούν οι ηλεκτροκινητήρες. Επίσης ο αέρας παραμένει εκεί μέσα για πάντα καθώς δεν «εκφορτίζεται» όσο περνά ο χρόνος.

Μπορεί η εφαρμογή του κινητήρα πεπιεσμένου αέρα να τα βρίσκει προς το παρόν σκούρα με τις διαστάσεις και το βάρος ενός αυτοκινήτου, όμως ταιριάζει απόλυτα με τη λεπτή σιλουέτα μιας μοτοσυκλέτας.

«Όταν ο αέρας επιστρέφει στο περιβάλλον είναι στην ίδια κατάσταση με αυτή που ήταν όταν συμπιέστηκε», αναφέρει ο Benstead. «Δεν χρησιμοποιώ τον αέρα για να τον μετατρέψω σε κάτι άλλο. Απλά τον δανείζομαι για λίγο από τη φύση και τον 'επιστρέφω'. Τεχνικά δεν έχω χρησιμοποιήσει τίποτε για να κινηθώ».

Η απόδοση του κινητήρα πεπιεσμένου αέρα υπερέχει έναντι οποιουδήποτε άλλου και στην αποδοτικότητα που φτάνει το 94,5% όταν ο βενζινοκινητήρας δεν ξεπερνά το 25%. Σαν επίλογο βέβαια πρέπει να πούμε τούτο: ο κόσμος θα μπορούσε να λύσει μέσα σε μια νύχτα τα προβλήματα μετακίνησης αναπτύσσοντας εφαρμογές του κινητήρα αυτού. Όμως ο πλανήτης σήμερα κινείται με παράγωγα πετρελαίου και είναι κομματάκι «δύσκολο» να αλλάξει αυτό.

Οπότε ας δούμε τα βίντεο με το O2 Pursuit σε χρήση, καθώς και το σχεδιαστή του να το περιγράφει...






Πηγή