Δυσλεξία: Μια άλλη οπτική

Οι περισσότεροι από μας, στο άκουσμα της λέξης “δυσλεξία”, πιθανώς να συμπεράνουμε ότι είναι ένα πρόβλημα που έχει κάποιος στην ομιλία
και στην άρθρωση κάποιων λέξεων, όμως αυτό δεν ισχύει.
Τι είναι η δυσλεξία; Η δυσλεξία εμφανίζεται ως μια δυσκολία που έχουν κάποιοι συνάνθρωποι μας στην γραφή και στην ανάγνωση. Ανήκει στο σύνολο των αποκαλούμενων “μαθησιακών δυσκολιών” και έχει πολλούς διαφορετικούς βαθμούς και τρόπους εκδήλωσης, όπως για παράδειγμα το μπέρδεμα της σειράς των γραμμάτων, ή της δυσκολίας να ξεχωρίσουμε δύο γράμματα μεταξύ τους, ή ένα ...
γράμμα και έναν αριθμό (π.χ. το ε με το 3), ή την έντονη ανορθογραφία και ακόμη και την δυσκολία στον σχηματισμό ευανάγνωστων και “ωραίων” γραμμάτων.
Επειδή οι πρώτες ενδείξεις ότι κάποιος ίσως έχει δυσλεξία, εμφανίζονται στο σχολείο, αλλά καθώς τουλάχιστον παλιότερα, η διάγνωση της μπορούσε να γίνει ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο ζήτημα, ένα δυσλεκτικό παιδάκι ίσως είχε να κάνει μια εξαιρετικά δύσκολη πορεία μέχρι να γίνει αποδεκτό από τους υπόλοιπους “φυσιολογικούς” συμμαθητές του, κυρίως όμως μέχρι να πείσει τόσο τους δασκάλους, όσο και τους γονείς του, ότι ούτε τεμπελιάζει, ούτε είναι απρόσεκτο και - το πιο σημαντικό -, ότι δεν είναι λιγότερο έξυπνο από τα άλλα παιδιά!
Αυτός είναι ένας αγώνας που έχει σημαδέψει ως τώρα πάρα πολλά άτομα από τη παιδική τους ηλικία, που δέχονταν έντονη πίεση στο να "προσέχουν" πιο πολύ, ή να μελετάνε περισσότερες ώρες, καθώς έλειπε η σωστή πληροφόρηση σχετικά με την ύπαρξη της δυσλεξίας κατ’ αρχάς, της αναγνώρισης του τι είναι, και πώς αντιμετωπίζεται.
Είναι όμως η δυσλεξία ένα αληθινό πρόβλημα; Μια ασθένεια που πρέπει να καταπολεμηθεί; Η απάντηση είναι, κατηγορηματικά όχι!
Η δυσλεξία είναι ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης! Και με διαφορετικές διαδικασίες! Όλα ξεκίνησαν από τη γνώση που αποκτήθηκε σχετικά με την φυσιολογία του ανθρώπινου εγκεφάλου και κυρίως για το διαχωρισμό του σε αριστερό και δεξί ημισφαίριο.
Το αριστερό ημισφαίριο: “Ελέγχει το δεξί ήμισυ του σώματος αισθητικά και κινητικά, ενώ σε αυτό γίνονται κυρίως οι λεκτικές, αναλυτικές και λογικές νοητικές διεργασίες. Είναι υπεύθυνο για την αντίληψη του χρόνου, την ομιλία, τη γραφή, την αντίληψη του λόγου, τον συμβολισμό, τη λεκτική μνήμη, την αναλυτική σκέψη. Επίσης, για την επικοινωνία με λέξεις κατά κυριολεξία, την επεξεργασία των ακουστικών ερεθισμάτων και της αφηρημένης πληροφορίας, την πρόκληση ελεγχόμενης συμπεριφοράς και τη δευτερογενή ερμηνεία συμπεριφοράς. Σε αυτό εκτελούνται διαδικασίες σχετικές με τα μαθηματικά και τη γραμματική.”
Ενώ, το δεξί ημισφαίριο: “Ελέγχει το αριστερό ήμισυ του σώματος αισθητικά και κινητικά και είναι υπεύθυνο για την οπτική αντίληψη του χώρου, την κατανόηση των μεταφορικών εννοιών και του χιούμορ, συσχέτιση, σύνθεση λεγομένων, συναισθηματική φόρτιση και μελωδία λόγου, οπτική μνήμη, την επικοινωνία, τόσο με τόνο φωνής όσο και με εκφράσεις του προσώπου και εξωλεκτική κινησιολογία (“γλώσσα του σώματος”). Επίσης για την προσοχή, την διάκριση πολύπλοκων ακουστικών τόνων, την πρόκληση παρορμητικής συμπεριφοράς, τα αισθήματα, τις συγκινήσεις, την δημιουργικότητα, την φαντασία και την καλλιτεχνική έκφραση.” (πηγή: Βικιπαιδεία)
Όλοι μας, χρησιμοποιούμε και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου μας, περίπου στον ίδιο βαθμό. Κάποιοι από μας έχουμε μια εντονότερη φυσιολογική έμφαση στο αριστερό ημισφαίριο, ενώ κάποιοι άλλοι, στο δεξί. Επίσης, λεγόταν ότι ο διαχωρισμός αυτός σχετιζόταν και με τα φύλα, με τους άνδρες να γέρνουν προς εντονότερη εκδήλωση σκέψης αριστερού ημισφαιρίου, ενώ αντίθετα οι γυναίκες να είναι εμφανώς πιο… δεξιές εγκεφαλικά!
“Οι σχετικοί ρόλοι των δύο ημισφαιρίωνανακαλύφθηκαν από το Γάλλο βιολόγο Paul Broca, ο οποίος διαπίστωσε ότι τραυματίες που είχαν υποστεί βλάβες σ' ένα συγκεκριμένο μέρος του αριστερού φλοιού παρουσίαζαν προβλήματα ομιλίας, προβλήματα που δεν υπήρχαν σε ασθενείς που είχαν υποστεί τις ίδιες βλάβες στη δεξιά πλευρά. Το αριστερό ημισφαίριο είναι έδρα του λόγου και της λογικής; Δεν χρειαζόταν περισσότερα για να θεωρηθεί "το ευγενές" ημισφαίριο, ενώ το δεξί ημισφαίριο παρουσιάστηκε σαν δευτερεύον. Αυτή η υπερβολική υπεροχή διαρκεί ακόμα και σήμερα. Εν τούτοις οι μελέτες του ερευνητή Roger Sperry(βραβείο Νόμπελ 1981) πάνω στον ρόλο των εγκεφαλικών ημισφαιρίων απέδειξαν την σπουδαιότητα του δεξιού εγκεφάλου, ειδικού στην μουσική και στις τέχνες, ικανού να αναγνωρίζει εικόνες, να ερμηνεύει μια έννοια οπτικά και να συλλαμβάνει ένα σύστημα ολιστικά, ενώ το αριστερό ημισφαίριο δεν μπορεί παρά να αναλύει.”(άρθρο της Brigitte Ludwig στη “Νέα Ακρόπολη”)
Ένα δυσλεκτικό άτομο λοιπόν, ουσιαστικά είναι ένα άτομο με περισσότερο ανεπτυγμένο το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου του.
Αυτό, σημαίνει πως όχι μόνο δεν στερείται ευφυΐας, αλλά αντιθέτως ο βαθμός εξυπνάδας του, όπως έχει μετρηθεί στα τεστ της Mensa, κυμαίνεται από φυσιολογικός έως πολύ άνω του μετρίου, ενώ παράλληλα είναι πάρα πολύ ανεπτυγμένη και η λεγόμενη «συναισθηματική ευφυΐα», ώστε τελικά, αντί να μιλάμε πλέον για μια "δυσκολία" ή έστω ιδιαιτερότητα, να μπορούμε να μιλάμε για χάρισμα!
Πράγματι, ο Albert Einstein και ο Walt Disney ήταν δυσλεκτικοί, ενώ στη γκάμα άλλων μαθησιακών δυσκολιών - όπως κάποια είδη αυτισμού και ατόμων με σύνδρομο Asperger - θα συναντήσουμε μια πλειάδα διασημοτήτων στους χώρους της επιστήμης και της τέχνης, καθώς επίσης και στο χώρο των επιχειρήσεων!Αν διαγνωσθεί λοιπόν δυσλεξία σε σας, ή στο παιδί σας, αντί να προβληματιστείτε για την αντιμετώπιση της, ίσως θα βοηθούσε να σκεφτείτε τη θετική πλευρά! Υπάρχουν πια πολλοί ειδικευμένοι λογοθεραπευτές, παιδοψυχολόγοι και άλλοι ειδικοί στις μαθησιακές δυσκολίες για να σας καθοδηγήσουν να ξεπεραστούν οι περιορισμοί αυτής της ιδιαίτερης κατάστασης.
Ίσως όμως, θα ήταν σημαντικό να ειπωθεί, ότι στη σχετικά πολύ καινούργια στο χώρο των εναλλακτικών θεραπειών, μέθοδο του Theta Healing – (στην οποία ο εκπαιδευμένος θεραπευτής χαλαρώνει σε επίπεδο εγκεφαλικής συχνότητας Θήτα για να επιφέρει θετικές αλλαγές στην αντίληψη του ατόμου για τη ζωή γύρω του, επηρεάζοντας κατά τον ίδιο τρόπο και την εμπειρία του) - , η δυσλεξία είναι η μοναδική κατάσταση που όχι μόνο δεν χρειάζεται θεραπεία, αλλά αντιθέτως απαγορεύεται να «αλλάξει» θεραπευτικά, ακριβώς για να μη πειραχτεί καθόλου, όλο εκείνο το σημαντικό πακέτο ειδικών ικανοτήτων και χαρισμάτων που έχει ένα δυσλεκτικό άτομο. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι είναι πολύ σημαντικό να δοθεί βαρύτητα στο να βρει ποιες είναι εκείνες οι δεξιότητες και τα ταλέντα που του “δίνει” η δυσλεξία και να τα αναπτύξει περισσότερο, προς τη κατεύθυνση που θα το κάνει χαρούμενο.
Πέρα από ένα πιθανό ταλέντο στη ζωγραφική ή στη μουσική, οι άνθρωποι με ανεπτυγμένο το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου τους έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία από τους άλλους, ίσως να έχουν περισσότερη ενσυναίσθηση (την ικανότητα δηλαδή να μπορούν να νιώθουν ό,τι νιώθουν οι άλλοι), ή έντονη διαίσθηση, ή ακόμα αξιοσημείωτη τηλεπάθεια και άλλες ιδιαιτερότητες που ανήκουν στο πλαίσιο της εξωαισθητήριας αντίληψης (E.S.P. – Extrasensory Perception: η δυνατότητα να συλλέγει κάποιος πληροφορίες από το περιβάλλον, με τρόπους άλλους, πέρα από εκείνους των 5 αισθήσεων)! Επίσης, ο δημιουργικός τρόπος σκέψης που έχουν, τους κάνουν ικανούς στο να επιλύουν προβλήματα και να αντιμετωπίζουν γενικά τη ζωή με ένα τρόπο διαφορετικό και πολύ πιο εύκολα, ίσως, από τους υπόλοιπους εμάς!
Και επίσης, δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να συγκρίνουμε τα χαρακτηριστικά ενός δυσλεκτικού παιδιού, με εκείνα που αναφέρονται στα παιδιά “indigo”, ή και στα “παιδιά του ουρανίου τόξου”, για να δούμε τις αξιοσημείωτες ομοιότητες τους, ώστε να αντιληφθούμε ότι η διαφορετικότητα τους τελικά τα κατατάσσει στις κατηγορίες των φωτεινών και ιδιαίτερα εξελιγμένων πλασμάτων, που είναι ικανά να δουν και να μοιραστούν με τους υπολοίπους εμάς, την ευρύτερη και πολύ πιο πλούσια οπτική τους.
πηγή