Το έγγραφο αναφέρει πως το ΔΝΤ κακώς υποτίμησε τη ζημιά που θα επέφεραν στην οικονομία της Ελλάδας οι συνταγές της λιτότητας που βύθισαν τη χώρα σε χρόνια ύφεση.
Στο ΔΝΤ παραδέχονται ότι ήταν υπέρ του δέοντος αισιόδοξοι για την προοπτική επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές, ενώ απέτυχαν στις εκτιμήσεις τους για την εξέλιξη του χρέους.
Το έγγραφο αποδομεί πλήρως τους Ευρωπαίους εταίρους. Ο μεγάλος κερδισμένος από τη διάσωση του 2010 δεν ήταν τόσο η Ελλάδα όσο η Ευρωζώνη. «Η διάσωση έδωσε χρόνο στην Ευρωζώνη να χτίσει ένα τείχος προστασίας άλλων ευάλωτων μελών και απέτρεψε ενδεχόμενες πολύ σοβαρές συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία».
Το Ταμείο ασκεί κριτική για την καθυστέρηση στο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, αναφέροντας ότι αυτό ήταν πολιτικά δύσκολο λόγω αντιδράσεων από χώρες των οποίων οι τράπεζες ήταν εκτεθειμένες στο χρέος.
«Η Κομισιόν δεν είχε καμία εμπειρία στη διαχείριση κρίσεων», επικέντρωνε περισσότερο στη «συμμόρφωση με τους κανόνες της Ε.Ε., παρά με τις συνέπειες στην ανάπτυξη» και «δεν ήταν ικανή να συμβάλει ιδιαίτερα στην αναγνώριση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση της ανάπτυξης».
Τη στιγμή που στην Ελλάδα επιβαλλόταν ο μονόδρομος του Μνημονίου, «κανείς από τους συνεργάτες (της τρόικας) δεν φαινόταν να θεωρεί ιδανικό το διακανονισμό». Εως τον Δεκέμβριο του 2011 κανείς δεν είχε αναθεωρήσει στόχους και προβλέψεις ώστε να αντανακλούν τι πραγματικά συνέβαινε για 18 μήνες στην Ελλάδα. Ο πόνος της προσαρμογής «μοιράστηκε άνισα στην κοινωνία».
